کارکرد روایت در بانوگشسپ نامه

از منظر ساختارگرایان، مطالعة نظامند ساختار و فرم یک اثر ادبی موجب کشف معنا در متون ادبی خواهد شد به همین دلیل برای بررسی یک اندیشة فکری حاکم بر متون ادبی باید در قدم اول به بررسی و صورت متون پرداخت در این میان یکی از زیرمجموعه های اصلی ساختارگرایی و مطالعة صورت یک اثر، علم روایت شناسی است که جایگاه مهمی در مطالعات تاریخ ادبی و تحول و تکامل روایی متون دارد.وجود عنصر روایت در ادبیات، دین، فلسفه و به طور کلی در همة علوم سبب گردید تا محققانِ این حوزه به بررسی روایت و چگونگی آن بپردازند. مقالة حاضر به بررسی کارکرد روایت به روش تحلیلی- توصیفی در منظومة بانوگشسپ نامه بر اساس نظریة روایت شناسی ژرار ژنت پرداخته است. مهم ترین مولفه های روایت شناسی ژنت عبارتند از: زمان روایت که شامل؛ طول، ترتیب و بسامد است؛ وجه یا حالت؛ و لحن یا آوا که شامل زمان و مکان راوی یعنی راوی درون متنی و برون متنی است در این جستار مورد بررسی قرار گرفت.