بررسی تطبیقی نظریه های سبک هندی با سوررئالیسم در حوزۀ مضامین شعری

ادبیّات فارسی در طول قرن ها چندین سبک متوالی داشته است. از چندین سبک مهم شعر کلاسیک، سبک هندی، متفاوت ترین سبک است. شاعران این سبک، شگرد سبکی و زبانی خاص خود را دارند، پیچیدگی معنا و مضمون، اندیشه های باریک و دقیق، خیال بندی های شاعرانه و پیرایه های ادبی از مهم ترین ویژگی اشعار آن هاست. این ویژگی ها، شعر این دوره را به مکتب سوررئالیسم فرانسه نزدیک کرده است، مهم ترین نکته ای که باعث این تشابه شده مضامین دور و غریب شاعران آن است. در این مقاله نظریۀ ادبی شعر سبک هندی در ارتباط با اصول مکتب سوررئالیسم به شیوه توصیفی- تحلیلی بررسی شده است و نتایج به دست آمده نشان می دهد: هدف شاعران سبک هندی از مواردی چون جنون و دیوانگی، یاس و ناامیدی، کشف و شهود و غیره، صبغه عرفانی دارد. شاعران سبک هندی تلاش کرده اند انسان مادی را از این جهان وابستگی ها به فراواقعیت ببرند و با حقیقت وجودی خویش آشنا کنند که نهایت آن فنای انسان در خداست ولی سوررئالیست ها علاقه دارند انسان را از قید و بند تعلقات جامعه، آزاد نمایند و با تمایلات بدوی اش آشنا گردانند که با هدف شاعران سبک هندی متناقض است.