روند تحول وطن و میهن از منظر واژگان و معانی دراشعار ملک الشعرای بهار

زیباترین ستایش از مفهوم وطن، در شعر بهار به چشم می‌خورد به عبارت بهتر وطن از منظر اندیشه بهار از اهم مسائل زندگی محسوب می‌شود. او به دلیل آگاهی نسبتاً وسیعی که از گذشته ایران داشت و هیجان و شیفتگی عاطفی ای که نسبت به گذشته ایران در او بود، بهترین ستایش گر وطن و آزادی است؛ وبه قول شفیعی کدکنی: «اگر دو نهنگ بزرگ از شطّ شعر بهار صید کنیم، یکی مساله وطن است و دیگری آزادی». در اشعار بهار مسائل وطن به دو بخش بزرگ تقسیم می‌شود. یکی حوداث خارجی مرتبط با میهن و دیگر، حوادث داخلی مرتبط با مهین. در حوادث خارجی در قبال بیگانگان از وطن به زیبایی دفاع می‌کندو مردم را به پاسداشت خاک وطن ترغیب می‌کند؛ و در حوادث داخلی در برابر ستیزه گران آزادی میهن با زبان فاخر به ستایش وطن می‌پردازد. اهداف مقاله ترسیم اندیشه وطن پرستی بهاردردوره ای ازشعرفارسی که وطن دوستی تا مرز حب مام وطن ودیانت محسوب می‌شد؛ و بهار از میان معاصرانش به این اهداف دست یازیده بود. دراین مقاله این نتیجه به دست می‌آیدکه بحث روندتحول وطن ومیهن از منظر واژگان و معنا در دیوان بهار درآغاز شعری تا میانه‌های شاعری ومرزپختگی یکسان نبوده، هراندازه اطلاعاتش افزون گشته، میهن پرستی او قوی‌تر گشته است.