آسیب شناسی و نقد فرهنگ دانشگاهی و اخلاق پژوهش(از منظر فارسی آموزان خارجیِ مقیم ایران)

آداب کسب و نشر دانش، ترکیب موزونی از ارزش ها و هنجارهاست. خوشبختانه ایران از نگاه اغلب فارسی آموزان خارجیِ مقیم داخل به لحاظ تعداد قابل افراد تحصیل کرده، کشوری توسعه یافته در منطقه محسوب می شود؛ چراکه تعداد دانش آموختگان یک جامعه، شاخصی برای رشد و توسعه محسوب می شود. علی القاعده محرک اصلی تولید و بسط دانش، باید کنجکاوی مثبت به جهت درک ذات علم باشد که در بین اغلب استادان پیشکسوت در دانشگاه های ایران با رعایت آداب و اخلاق آن ملازم بوده است ولی در سال های اخیر همسو با تغییر رویکرد دانشگاه ها به سمت و سوی درآمدزایی و بازار، روابط فی مابین استاد و دانشجو دچار تحولاتی شده که در این مقاله، بخشی از این نگرانی ها از منظر فارسی آموزان خارجی مقیم ایران که لااقل برای دو سال در ایران حضور داشته اند، در قالبی روایی منعکس شده است. مقالة حاضر، نتایج یک مطالعة علمی راجع به نگاه انتقادیِ زبان آموزان خارجی مقیم تهران نسبت به وضعیت فرهنگ دانشگاهی و اخلاق پژوهش است که از رهگذر تحلیل پرسشنامة مربوط حاصل شده و به شرح ذیل گزارش می شود.