شیوه های روایی استفاده شده در رمان ترلان، نوشته فریبا وفی

هر داستان به طریقی روایت می شود و نویسنده، برای بازگویی داستانش، با ایجاد نوع روایت و با کاربرد شیوه های روایی خاص، مخاطب را وادار می-کند با دیدگاه های متفاوت به رخدادها بنگرد. این شگردها بر عناصر دیگر داستان و در خلق فضا تاثیر گذار است و می تواند باعث تمایز سبک یک نویسنده شود. در نوشتة حاضر به معرفی و بررسی شیوه های روایتگری در رمان ترلان فریبا وفی پرداخته شده است و میزان تناسب کاربرد این شیوه-ها با درون مایة رمان سنجیده شده است. فریبا وفی، با تکنیک های خاص خود و با انتخاب شخصیت‌های زن در داستان هایش، شکل های جدیدی در متن ادبی به-وجود آورده است. چهره‌های محوری داستان‌ها و رمان‌های او، اغلب زنان هستند؛ بنابراین، موضوعات مورد توجه او هم مرتبط با دغدغه‌ها و چالش‌های زنانه و زنان است. روایت زنان از روایت مردان متفاوت است. معمولا روایت زنان به مقاومت، صبر، تحمل و رنج مربوط است. در رمان ترلان نیز، چنین است. ترلانی که قرار است پاسبان شود، پیوسته در نبرد با آرزوی نویسنده شدن است. او فکر می کند که در هر شرایط می تواند به کار نویسندگی ادامه بدهد، اما در پی مواجهه با وضعیت پاسبانی، او احساس می کند که تنها آرزویی که برایش مانده است بر باد خواهد رفت. هدف اصلی نگارندة این مقاله، نشان دادن رابطة بین شیوه های روایی به کار گرفته شده در رمان فریبا وفی و درون مایة دوام و مقاومت خاص زنان است. شگردهای انتخاب شده توسط فریبا وفی چه نقشی خواهد داشت و دیدگاه راوی بر رخدادها چه تاثیری دارد؟