بافت عرفانی غزل های «فضولی»

جهان بینی خاصّ عرفانی فضولی و کاربرد وسیع واژه های فنّی عرفانی، زبان عاطفی لطیف و سبک و سیاق ویژه ای را از حیث شاعرانگی در غزل های وی پدید آورده است. فضولی با این که بسیاری از درونمایه‌های عرفانی شعر خود را از شاعران عارف مسلک پیش از خود اخذ کرده است، لیکن موارد اخذ شده را در اشعار خود با استادی تمام چنان پرورده است که هیچ ردّ پا یا نشانی از تقلید در آن نمی‌توان ملاحظه کرد. در این نوشته نخست برای اینکه روشن شود تعالیم و آموخته‌ها و محیط اجتماعی و اوضاع و احوال تاریخی چه تاثیری بر دیدگاه‌ها و جهان‌بینی فضولی داشته است به مطالعه زندگینامة وی توجه شده است. در بخش دوم ویژگی‌های سبکی و ذوق هنری وی به عنوان شاعری صاحب سبک مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در بخش سوم با تحلیل شیوة سلوک، حالات روحانی و معنوی فضولی به عنوان عارفی جان آگاه، نحوة مضمون آفرینی-های وی از طریق استعارات و نمادهای عرفانی، تشرح و تبیین شده است. در بخش خاتمه نیز نتیجه تحقیق ارایه شده است.