نقش زبان در ساختار شخصیّت

ترویج زبان یک ملت در حقیقت ترویج فرهنگ، هنر، ارزش‌ها و باورهای آن ملت است. به این معنی که زبان وسیله ای است برای توسعه و گسترش این‌ها. به تعریف نوام چامسکی «زبان لباس اندیشه است»، بی‌تردید این لباس هرچه فاخرتر باشد، طبیعتا باید محتوای درونی خود را خوب نگه دارد و به هنگام عرضه، با جلوه خاصی جلوه گری نماید. امّا مهمّ این است که این لباس فاخر را چگونه حفظ کنیم تا هم محافظ اندیشۀ متعالی ما باشد، و هم انتقال دهندۀ خوب و معجزه گر. به نظر می‌آید که حفظ و توسعه زبان در هر جامعه ای به عوامل گوناگون علمی، هنری، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی بستگی دارد. همچنین توجّه به سابقه تاریخی زبان وتاثیرگذاری آثار شخصیّت‌های بزرگ، در زبان فارسی بزرگانی چون فردوسی، مولوی، سعدی، حافظ، شهریار و... داریم که این بزرگان از طریق آثار گرانبهای خود تاثیر ملی و جهانی داشته و دارند. وظیفه ما تقویت این تاثیر گذاری و حفظ این لباس فاخر بر تن هر ایرانی می‌باشد. در این مقاله به بررسی تاثیر زبان بر شخصیّت و تکامل آن پرداخته‌ایم و از نظریات اندیشمندان زبان شناسی، روان شناسی بهره گرفته‌ایم و نمونه‌هایی چند از بزرگان علم و ادب آوردیم که تاثیر عمیقی بر شنوندگان داشته و آنان را چنان متحوّل و دگرگون ساخته که گویی از عالمی به عالم دیگر رهنمون شده اند و شخصیّت و مرتبۀ دیگر یافته اند که جزئیّات این تاثیرات با شواهد در متن مقاله به وضوح بیان شده است که زبان تا چه اندازه در ساختن شخصیت آدمی موثّر است. به عبارت دیگر، انسان برای تکامل شخصیّت خود چه‌قدر به مطالعه زبان و ادبیات ملی نیازمند هست و این مطالعه تا چه اندازه ذهن و زبان آدمی را تقویت می‌کند و این تقویت تا چه حد در ساختار شخصیّت آدمی موثّر می‌باشد. همچنین در پایان مقاله جهت تقویت بنیۀ علمی و آموزشی زبان و ادبیّات فارسی در مدارس و دانشگاه‌ها راهکارهای پیشنهادی برای تغییر در روش تدریس آن ارائه شده است. تا در تدریس وتفهیم معلّمان درکلاس درس مفید واقع شود.