بینامتنیت در اشعار نیما و فروغ

در این پژوهش تلاش بر این است که برخی از ویژگی های زبانی، ادبی و فکری دو شاعر معاصر فارسی تحلیل شود. فروغ فرخزاد و نیما یوشج دو تن از شاعران معاصراند، که در ساختار و مضمون در شعر عصر خود طبع آزمایی کرده اند. این دو با احساسات و اشعار هنجارگریز و افکار بلند خود روایتگر بسیاری از ویژگی های جامعه ی عصر خویش اند. در این پژوهش روش تطبیق و بررسی بر اساس نظریه ی بینامتنی ژولیا کریستوا است. یافته های پژوهش نشان می دهد که این دو شاعر با زبانی ساده و روان و صمیمی و نزدیک به گفتار عامیانه و نمادپردازی های شاعرانه، بسیاری از عقاید و گفتار رایج و مشکلات روزگار مردم خویش را به تکاپو می کشند و گاه با صراحتی شجاعانه و گاه در قالب نمادین نابسامانی های سیاسی و اجتماعی را در شعر نو خود مطرح می کنند.