سبک شناسی دیوان نظمی تبریزی

علی نظمی تبریزی از شاعران عصر حاضر است که در انواع قالب‌های شعر اعم از غزل، رباعی، دوبیتی، مثنوی، قطعه و مستزاد طبع‌آزمایی کرده است. وی که بعد از شهریار، وارث شعر فارسی در آذربایجان است، در غزل از حافظ، سعدی و مولانا بهره گرفته ، و از این رهگذر دیوانی منقح با اشعاری شورانگیز در سیزده هزار بیت پدید آورده است که ترکیبات نو، تعبیرات پخته و مضامین بدیع، قدرت و تسلط وی را در سخن سرایی نشان می دهد؛ نویسندگان در این مقاله تلاش می‌کنند با ذکر شواهد شعری، ویژگی‌های سبکی شعر این شاعر بزرگ را در سه سطح فکری، زبانی و ادبی بررسی و تحلیل کنند تا بر خوانندگان معلوم گردد این شاعر خطه آذربایجان از چه مقام شامخی در ادبیات معاصر برخوردارست.