پیوند اسطوره و عرفان در مثنوی معنوی(مطالعه موردی: میترائیسم در مثنوی معنوی)

آیین مهر به دوران پیش از زرتشت و حتی به زمان مهاجرت آریاییان بازمی گردد. مهر، ایزد جنگ و محبت و مظهر نور و روشنایی است و فروغی قبل از طلوع خورشید است. نمودهای مهری که مولانا به آن ها نظر داشته از جمله نور، خرابات، زنار، آتش، شیر و گاو و...متاثر از عرفان و شخص سهروردی و در بخش قابل توجهی، به آیین میترا بازمی گردد. این پژوهش برآن است تا به نمودهای مهری در مثنوی معنوی اثر مولانا جلال الدین محمّد بلخی نظر بیفکند. جستار حاضر با استفاده از اسناد کتابخانه ای و روش تحلیلی- توصیفی به ژرف ساخت های پنهان پیوند عرفان و اساطیر باستان به ویژه آیین مهر پرداخته و نشان داده است که بسیاری از نمودهای مهری گاه با دگردیسی معنایی و گاه با حفظ معنای پیشین در این اثر عرفانی به کار رفته است.