زبان در دو رمان رئالیسم جادویی:اهل غرق (منیرو روانی پور) و «العصفوریة» (عبدالرحمن القصیبی)

در رمان های رئالیسم جادویی، خیال با واقعیت روزمره امتزاج می یابد و اثر به وجود آمده آمیزه ای غیر قابل انفکاک از هر دو خواهد بود. دو رمان «اهل غرق» اثر منیرو روانی پور و «العصفوریة» (تیمارستان) اثر نویسنده سعودی عبدالرحمن القصیبی در سبک رئالیسم جادویی نوشته شده-اند. در این جستار، مسئله زبان و ویژگی های آن در دو رمان مذکور مبنای بحث و بررسی قرار گرفته است. روش این جستارتوصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مقایسه بر اساس مکتب نقد ادبی تطبیقی امریکایی است. نتیجه پژوهش گویای آن است که هر دو رمان در کلیت زبانی امروزی دارند اما در «اهل غرق» گاه عطر زبانی محلی حس می شود اما در «العصفوریة» زبانی آرکائیک و باستان گرا متناسب با فضای اسطوره ای آن مورد بهره قرار گرفته است. هر دو رمان در روایت حوادث لحن هایی باورمندانه، طنزآمیز، انتقادی و حسرت آمیز دارند. ضرباهنگ دو رمان نیز به تناسب موقعیت، گاه سریع و گاه آهسته است.