انسان تراژیک از دریچه تاریخ بیهقی

ارسطو معتقد است حکمت شعری متوجه امری در خارج از خویش است و هدف آن تقلید و تصویر امر دیگری است و همین نکته را می‌توان به نگاه بیهقی نیز تعمیم داد. به این شکل که آنچه رخ می‌دهد خارج از حوزه شخصی خود بیهقی شکل گرفته است، وی سعی دارد تمام توجه و اهتمام خود را معطوف به فضای دربار و اعمال درباریان نماید و آن‌ها را به تصویر کشد، در این مطالعه در پی یافتن مفهوم انسان تراژیک به روش مطالعة کتابخانه‌ای - تحلیلی و توصیفی از کتاب سترگ تاریخ بیهقی هستیم. در این پژوهش، مولف به نکته خاص و مهمی اشاره داشته و به‌زعم خویش در پی یافتن خط سیر اندیشة پنهان بیهقی در نگارش تاریخ بوده و بهترین نگاه را در نهاد واژه انسان حماسی و انسان تراژیک یافته است. دو اصطلاحی که در بطن کلام ارسطو و افلاطون یافته و در ادامه به متن نگارشی بیهقی پیوند داده است.