آشنایی زدایی در ترکیبات منظومۀ خلد برین وحشی بافقی

مقالۀ حاضر، پژوهشی است که با تکیه بر نظریۀ «آشنایی زدایی» و با روش کتابخانه ای و در نهایت تحلیلی-توصیفی، به منظور دست یابی به ترکیبات عادت زدای اشعار منظومۀ خلد برین وحشی بافقی انجام شده است. به این منظور، پس از ذکر مقدمه ای در توضیح آشنایی زدایی و زبان، ترکیبات عادت-زدای شعر این شاعر، مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. منظور از آشنایی زدایی در شعر، مجموعه ترفندهایی است که شاعر به واسطۀ آن‌ها سعی می کند متن را در برابر دیدگان مخاطب، غریبه جلوه دهد، در اثر این امر دریافت معنای متن توسط مخاطب به تاخیر افتاده و متن ادبی عادت زدا می-گردد. از تجزیه و تحلیل ترکیبات آشنازدای شعر وحشی بافقی، می‌توان به نتایج زیر رسید: شاعر بیشتر با به کارگیری گروه های اسمی سعی درآشنایی-زدایی داشته است. از دیگر ترفندهای وحشی، جهت برجسته‌کردن ترکیبات، استفاده از این نوع نحو در غنای موسیقی کناری، درونی و معنوی است. از طرفی گره خوردگی این ترکیبات با ایماژهای شعری از جمله تشبیه، استعاره و ... از دیگر عوامل برجسته ساز ترکیبات شعری وحشی بافقی است.