دَری در لُری:شواهدی از گویش بختیاری برای پاره ای از لغات و ترکیبات کهن فارسی

مقالۀ حاضر، پیوست یا تکمله ای است بر مقالۀ مشترک نگارنده با عنوان «نگاهی به واژه های مهجور فارسی در گویش بختیاری» (1391)، و در آن، واژه های نویافتۀ نگارنده در این زمینه، به همراه توضیحات ریشه شناختی و متنی، گردآوری شده است. برخلاف مقالۀ پیشین، در این گفتار، نوعی دسته بندی لغات نیز لحاظ شده است که می تواند برای پژوهشگرانِ این حوزه، راهگشا باشد. لغات دستۀ نخست، کهنواژه هایی هستند که فاقد سابقه در متون پهلوی اند و بر پیوند عمیق گویش بختیاری با فارسی دری دلالت می کنند. گروه دوم، شامل واژه هایی است که در متون پهلوی نیز شاهد دارند. در این موارد، اغلب تلفظ بختیاری، به فارسی میانه نزدیک تر است. گروه سوم، متشکل از واژه-هایی است که تلفظِ بختیاریِ آنها، نسبت به فارسی امروز، به فارسیِ دری نزدیک تر است. فهرست واژه های دارای معانیِ کهن نیز بخشی را به خود اختصاص داده است. در این موارد، معنی کهن، در معادل بختیاریِ آن به جا مانده است. و سرانجام، باید به فهرست واژه های غیرمتنی (فاقد شاهد در متون موجود) که میان گویش بختیاری و واژه نامه های کهنِ فارسی، مشترک هستند، اشاره کرد.