خوانش تطبیقی اشعار منتخب حبسیه فارسی و قرن 17 انگلیسی

حبسیه سرایی از دیرباز اسبابی برای شرح ناگواری‌های زمانه و بیان اعتراض نسبت به ناملایمات جامعه، در دست شاعرانِ دربند بوده است که می‌توان گفت منحصر به مرز خاصی نیست و بسیاری از ملل حبسیات مربوط به خود را دارا هستند. در این مقاله کوشش بر‌این بوده که اشعار حبسیة فارسی و اشعار چندین شاعر انگلیسی از قرن 17 که در بندْ اقدام به سرودن شعرکرده‌اند، مقایسه شده و با بررسی مضامین مشترک در این آثار، تشابه فکری این دو گروه که شامل مواردی از جمله تقابل دوگانگی آزادی و اسارت، یادآوری خویشان و کسان وشکوه از شرایط زندان بوده، بررسی شوند. برای انجام این مهم، ابتدا اشعاری منتخب از برخی شاعران حبسیه-سرای فارسی از جمله مسعود سعد سلمان، فرخی یزدی و از سوی دیگر چندین شاعر متعلق به قرن 17 انگستان از جمله ریچارد لاولِیس1 و جیمز فرِیزی2 انتخاب شده‌ تا با بررسی آن ها، میزان تطابق فکری‌شان آشکار شود. علت انتخاب این دورة خاص از اد‌بیات انگلیسی، گرفتار شدن این شعرا در بند به دلیل حمایت از حاکمیت موجود بوده،که در تضاد با سبب زندانی شدن حبسیه سرایان فارسی است، چرا که این گروه فارسی سرا عموما به دلیل مخالفت با حکومت راهی زندان شده‌اند. با تحلیل تطبیقی مضامین مشترک در این دو دسته از شاعران، نتیجه حاصل می‌شود که داشتن پیش‌زمینه‌های متفاوت، دراحساس سلب آزادی تاثیرگزار نبوده و باعث سرودن مطالبی یکسان خواهد شد.