تکرار قافیه در غزل‌های سنایی غزنوی

قافیه یکی از ارکان غزل فارسی است و شاید بتوان گفت پایه اصلی موسیقی بیرونی و بسیاری از مضامین غزل بر دوش آن است. قافیه سنجان و ادیبان علاوه بر ذکر دقایق قافیه سنجی، تکرار آن را در غزل به ویژه با فاصله کمتر از هفت بیت روا نمی‌دارند. در این مقاله کوشیده ایم تا اثبات کنیم که خواجوی کرمانی به عنوان یکی از بزرگترین غزلسرایان ادب فارسی تا چه میزان این قاعده را رعایت کرده است. به عبارت دیگر وضعیت تکرار قافیه در غزل‌های او چگونه است. در پایان مقاله به این نتیجه رسیدیم که خواجو تکرار قافیه را چندان عیب نمی‌دانسته و هر کجا که کلام اقتضا کرده قافیه‌ها را در شعر خویش تکرار کرده است.