بررسی باورهای عامیانه نجومی در اشعار طالب آملی

اغلب شاعران با مردم رابطه‌ای صمیمی و عادی داشته‌اند و کوشیده‌اند تا با بهره‌گیری از باورهای آن‌ها به شعر خود صبغة دینی و ملّی دهند. یکی از شاعرانی که در این مسیر گامی برداشته طالب آملی است. وجود اصطلاحات و تعابیر زیبای صحنه‌های آسمان و کاربرد برخی صور فلکی و نام‌های ستارگان در اشعار طالب نمودی خاص دارند. از طرفی بکار بردن برخی از واژگان و اصطلاحات نجومی در اشعار او نشان دهندة احاطة کافی و دقیق شاعر بر نجوم و احکام نجومی می‌باشد که این خود بیانگر این مهمی باشد که با فرهنگ عامه و اعتقادات مردم آن روزگاران به خوبی مانوس بوده است. در این مقاله سعی شده است برخی اشعار طالب آملی که به نحوی با اعتقادات عامیانه دربارة نجوم ارتباط دارند، به کمک منابع مختلف بررسی شود و شرح و توضیح لازم در مورد آن‌ها ارائه گردد. مهم‌ترین باورهای عامیانة نجومی دیوان محمّد طالب آملی عبارت‌اند از: خورشید و لعل، ماه و کتان، سهیل و ادیم، و سعد و نحس ستارگان.