مطالعه تطبیقی نوستالژی در شعر محمّدامین شیخ الاسلامی (هیمن موکریانی)و علی اشرف نوبتی (پرتوی کرمانشاهی)

هیمن موکریانی یکی از شاعران کورد پرآوازه ایران است. شعر این شاعر به علت سادگی زبان و پیوند نزدیک آن با جامعه مقبول عامه مردم است. از این شاعر، می توان به عنوان شاعر اجتماعی یاد کرد؛ زیرا مسائل اجتماعی و سیاسی آن روزگار تاثری عمیقی بر شعر او گذاشته است. بیشترین نمودهای شعر نوستالژیک را می توان در اشعار او یافت. از سوی دیگر پرتوی کرمانشاهی نیز از شاعران بلندآوازه این دیار محسوب می شود. او از نخبه شاعران نغزگفتار و شیرین‌سخن کرمانشاهی است. غزل‌هایش از ویژگی خاصی برخوردار است و به حقیقت کمتر کسی در این حوزه توانسته است مانند پرتو باشد. هدف از نگارش این مقاله بررسی نوستالژی در اشعار هیمن موکریانی و پرتوی کرمانشاهی است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی است. نتایج مقاله حاکی از آن است که هیمن موکریانی به علت اینکه دوران زیادی از زندگی خود را در تبعید و دوره از وطن زیسته است به نسبت به پرتوی کرمانشاهی غم غربت در شعر وی پررنگ تر است. از دست دادن اعضای خانواده یا عزیزی که باعث گریستن و مرثیه خواندن می‌شود؛ حبس و تبعید؛ حسرت برگذشته که عامل گله و شکایت از اوضاع زمان می‌شود، یادآوری خاطرات دوران کودکی، جوانی و ...؛ غم و درد پیری و دوری از وطن مهم ترین درون مایه های شاعر هستند که حس غربت را در شعر او پررنگ نموده اند.