پایدارسازی اجتماعی – کالبدی پیراشهر مشهد با رویکرد توانمندسازی اجتماعات محلی

رشد فزاینده شهرنشینی همراه با گسترش فضای پیراشهری در کلان‌شهرهای ایران از مهم‌ترین دغدغه‌های برنامه ریزان و مدیریت‌های رسمی شهر و مدیران ملی است. از سوی دیگر ساماندهی ساکنین بافت‌های ناکارآمد در فضاهای پیراشهری با محوریت مشارکت همه‌جانبه آنان مبتنی بر توانمندسازی اجتماعات محلی، یکی از روش‌های برون‌رفت از ناپایداری اجتماعی-کالبدی فضای پیراشهری در کلان‌شهرها بشمار می‌رود. هدف این پژوهش سنجش میزان تاثیرگذاری توانمندسازی اجتماعات محلی و ساکنین بافت‌های ناکارآمد کلان‌شهر مشهد در پایداری اجتماعی-کالبدی شهرک شهید باهنر از منظر مشارکت‌پذیری مردمی می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی و ابزار گردآوری داده‌ها علاوه بر پرسشنامه، مشاهدات عینی و کشفیات حقیقی پژوهشگر می‌باشد. داده‌های پژوهش نیز با استفاده از آزمون t تک متغیره، anova و همبستگی پیرسون آزمون شدند. جامعه آماری پژوهش شامل 33937 نفر ساکنین شهرک شهید باهنر است. به‌منظور گردآوری داده‌ها، از روش نمونه‌گیری تصادفی، از 379 نفر از ساکنین نظرسنجی به‌عمل‌آمده است. نتایج وجود رابطه معنادار بین متغیرها را ثابت نموده و تاثیر متغیر توانمندسازی و پایداری را تائید می‌نماید. همچنین با توجه به بتای استاندارد به‌دست‌آمده سهم و نقش اعتماد اجتماعی در تبیین متغیرهای پایداری بسیار بیشتر از سایر متغیرهای توانمندسازی می‌باشد. درنتیجه یکی از ابزارهای مدیریت شهری برای ایجاد پایداری اجتماعی و کالبدی فضاهای پیراشهری، توانمندسازی ساکنین این فضاها می‌باشد.

social-physical sustainability of mashhad suburbs through empowering local communities

the increasing growth of urbanization along with the expansion of the peri-urban space in the big cities of iran is one of the most important concerns of planners and official city managements and national managers. on the other hand, organizing the residents of dysfunctional structures in peri-urban spaces, centered on their all-round participation based on the empowerment of local communities, is one of the ways out of the socio-physical instability of peri-urban spaces in megacities. the role of empowering local communities, especially the residents of peri-urban spaces, in achieving socio-physical sustainability is a prominent indicator of this research. although some past researches have examined the relationship between empowerment and sustainable development, most of them have not emphasized the concept of socio-physical sustainability with a participatory approach and in addition, they have not evaluated the components of socio-physical sustainability and empowerment at the same time. are therefore, the present study tries to complete this new approach and examine the main goal of this research, which is to measure the effectiveness of empowering local communities in the socio-physical sustainability of the mentioned neighborhoods from the perspective of people’s participation. the role of empowering local communities, especially the residents of peri-urban spaces, in achieving socio-physical sustainability is a prominent indicator of this research. although some past researches have examined the relationship between empowerment and sustainable development, most of them have not emphasized the concept of socio-physical sustainability with a participatory approach and in addition, they have not evaluated the components of socio-physical sustainability and empowerment at the same time. are therefore, the present study tries to complete this new approach and examine the main goal of this research, which is to measure the effectiveness of empowering local communities in the socio-physical sustainability of the mentioned neighborhoods from the perspective of people’s participation.the current research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in nature. the information needed in this research has been collected by two methods of documentary study and field investigation, especially the researcher’s objective observations and findings, as well as interviews, completion of questionnaires, and preparation of documents and audio and video documents. the statistical population of this research is the population living in shahid bahonar and shahid baskabadi neighborhoods. the statistical sample was calculated using cochran’s formula of 379 people.