تحلیل جایگاه دانش بومی در توسعه فضاهای پیراشهری با تاکید بر زیست پذیری اقتصادی اجتماعی مورد: روستاهای منطقه 19 تهران

امروزه یکی از مسائلی که توجه برنامه‌ریزان را به خود جلب کرده، بررسی نقش دانش بومی در توسعۀ و زیست‌پذیری نواحی می‌باشد. دانش بومی، بخشی از سرمایه ملی هر قوم است که باورها، ارزش‌ها، روش‌‌ها و آگاهی‌های محلی و دانش اکولوژیک آنها از محیط زندگیشان را در بر می‌گیرد. دانش بومی، حاصل قرن‌ها آزمون و خطا در محیط طبیعی، اقتصادی و اجتماعی است. در این راستا هدف پژوهش حاضر تحلیل جایگاه دانش بومی در توسعه فضاهای پیراشهری با تاکید بر زیست‌پذیری اقتصادی و اجتماعی (مورد مطالعه: روستاهای منطقه 19 تهران)، می‌باشد. تحقیق حاضر از نظر روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و از نظر ماهیت، کمی و به لحاظ هدف کاربردی – توسعه‌ای است. ابزار گردآوری اطلاعات برای بررسی جایگاه مناطق روستایی منطقه 19 از نظر کاربست دانش بومی در راستایی زیست‌پذیری در قالب معیارهای اقتصادی، اجتماعی، 24 زیرمعیار است. در بخش توصیفی و استنباطی (نتایج مرتبط به تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها) از تکنیک‌های تحلیل رابطه خاکستری (gra) و نرم‌افزار spss استفاده می‌گردد. نتایج آزمون اسپیرمن نشان داد بین دانش بومی در روستاهای منطقه 19 تهران و زیست‌پذیری اقتصادی و اجتماعی با مقدار ضریب همبستگی اسپیرمن 751/ 0، ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین نتایج آزمون t نشان داد مولفه اقتصادی بیشترین اثرپذیری را از دانش بومی در راستای زیست‌پذیری مناطق روستایی منطقه 19 داشته است. نتایج تحلیل رابطه خاکستری (gra) نشان داد، روستای مرتضی‌گرد با کسب میزان امتیاز خاکستری (0.633)، در جایگاه اول از نظر کاربرد دانش بومی در راستای ارتقای زیست‌پذیری در بین روستاهای مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

The Importance of Indigenous Knowledge in the Development of Suburban Spaces with an Emphasis on Socio-Economic Habitability: Villages in District 19 Of Tehran

Today, one of the issues that has attracted the attention of planners is the study of the role of indigenous knowledge in the development and livability of areas. Indigenous knowledge is a part of the national capital of each nation, which includes their local beliefs, values, practices, and ecology Indigenous knowledge is the result of centuries of trial and error in the natural, economic and social environment. In this regard, the purpose of this study is to Analysis of the position of indigenous knowledge in the development of Urban Peripheral areas with emphasis on economic and social livability (Case study: villages in Tehran’s 19th region). The present research in terms of descriptiveanalytical research method and by nature, research is quantitative and in terms of purpose, it is applieddevelopmental. Data collection tools to examine the position of rural areas in region 19 in terms of the application of indigenous knowledge in the direction of livability in the form of economic and social criteria, 24 subcriteria. The descriptive and inferential sections (results related to data analysis) use Gray Relationship Analysis (GRA) techniques and SPSS software. The results of Spearman test showed that there is a significant and positive relationship between indigenous knowledge in the villages of Tehran’s 19th region and economic and social livability with the value of Spearman correlation coefficient of 0.751. Also, the results of Ttest showed that the economic component was the most affected by indigenous knowledge in terms of livability in rural areas of region 19. The results of Gray Relationship Analysis (GRA) showed that Morteza gard village, with a gray score (0.633), is in the first place in terms of the application of indigenous knowledge in order to improve livability among the studied villages.