بررسی مسئله‌ی دخترکشی در ادبیات فارسی با نظر به شاهنامه‌ی فردوسی ، تاریخ ثعالبی و هزار و یک شب

یکی از نشانه‌های منحط سبک زندگی جاهلی در جزیره العرب، دخترکشی یا همان زنده به گور کردن دختران بوده است. موضوعی که اصل وجود آن مورد نقد قرآن کریم قرار گرفته است و در دوران دعوت اسلام از دغدغه‌های مهم رسول خدا(ص) بوده است. در ادبیات ملل مختلف خویشاوندکشی یا اقدام برای نابودی یکی از اعضای خانواده؛ یکی از بن مایه‌هایی است که به گونه‌های مختلف در آثار ادبی سرزمینشان روایت شده است. در این میان ما با مواردی از قبیل: ( پسرکشی ، پدرکشی ، همسرکشی ، دخترکشی و یا حتی به صورت عام یعنی فرزندکشی) روبه‌رو هستیم. و این برخوردهای ناخوشایند سبب ایجاد دست مایه‌هایی برای به وجود آمدن داستان‌های عالی و درخشانی در ادبیات ملل مختلف شده است. نگارنده به علت تاثیر متقابل فرهنگ‌ها بر یک دیگر بر آن است که ضمن تبیین این پدیده‌ی عصر جاهلیتِ اعراب؛ تاثیر و نمود آن را در برخی از آثار ادبیات فارسی بررسی کند.