>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی جلوه های طبیعت در اشعار منوچهر آتشی  
   
DOR 20.1001.2.9920146226.1400.1.1.3.1
نویسنده پارسیفر حسین ,میلادی فرشته
منبع همايش ملي متن پژوهي ادبي - 1400 - دوره : 9 - نهمین همایش ملی متن پژوهی ادبی - کد همایش: 99201-46226 - صفحه:293 -309
چکیده    وصف طبیعت از دیرباز از مضامین اصلی شعر فارسی به شمار می آید. جلوه‌های طبیعی و رمزپردازی با استفاده از عناصر متنوع پیرامون، همیشه دستمایة ساخت اثر ادبی- خاصه شعر- برای سرایندگان بوده است. اقلیم و محیط زندگی شاعر عامل موثری در این تصویرآفرینی به شمار می رود. با آغاز شعر نو، ویژگی های اقلیمی در شعر گویندگان نوپرداز برجستگی افزون تری یافت. شعر منوچهر آتشی مصداق بارز این ادّعاست که با نگاهی فراگیر اقلیم جنوب را می کاود و دستمایه ی شعر خویش قرار می‌دهد. منوچهر آتشی را به-عنوان اسطوره ادبیات جنوب ایران می‌شناسند. استفاده از رمانتیسم به‌ویژه در طبیعت از درون‌مایه‌های اصلی شعر او به شمار‌ می‌رود؛ همچنین‌ علاقه این شاعر بلندآوازه به زادگاه خویش و فراوانی واژه‌های محلی، وی را از دیگر ادیبان معاصر متمایز می‌سازد. اغلب اشعار آتشی با درون مایة بومی بودن، طبیعت گرایی، اساطیری و حماسی و گاه عاشقانه شکل گرفته اند. از این میان موضوع بومی گرایی و طبیعت جنوب و بن‌مایه‌های تاریخی و اسطوره-ای در اشکال گوناگون روایت های کهن بشر به چشم می‌خورد. این مقاله می کوشد جلوه-های طبیعت را در شعر آتشی بررسی کند و با مطالعه ی تمام اشعار وی، دسته بندی معناداری از رویکرد این شاعر به طبیعت ارائه دهد. تقسیم‌بندی ای که نشان می دهد این شاعر، عناصر طبیعی را برای القای چه موضوعی، به کار گرفته است و هدف وی در استفاده از جلوه های طبیعت چیست؟
کلیدواژه منوچهر آتشی ,وصف طبیعت ,نمادپردازی ,همذات پنداری با طبیعت ,تقابل با زندگی شهری
آدرس دانشگاه تهران, زبان و ادبیات فارسی, ایران, دانشگاه علامه طباطبایی, زبان و ادبیات فارسی, ایران
پست الکترونیکی miladifereshteh@gmail.com
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved