واکاوی جذابیت‌های فلسفی در مجموعه‌داستان «تنور و داستان‌های دیگر» هوشنگ مرادی کرمانی بر مبنای الگوی فبک

فلسفه برای کودکان (فبک) ایده‌ای نوین در تعلیم و تربیت است که در آغاز دهۀ 1970 میلادی از سوی پروفسور متیو لیپمن آمریکایی ارائه شد. این برنامه که با بهره‌گیری از پشتوانه‌های فلسفی و تربیتی پیش از خود و در انتقاد به ناکارآمدی تعلیم و تربیت سنتی شکل گرفته‌است، بر آنست تا توانایی تفکر و مهارت‌های برآمده از آن چون کنجکاوی، خلاقیت، انتقاد، پرسشگری، استدلال منطقی، داوری منصفانه و... را از کودکی، در قالب داستان، به افراد آموزش دهد و آنان را برای زیستنی مطلوب در زندگی فردی و اجتماعی آماده ‌سازد. داستان‌های این برنامه برداشت‌هایی از موقعیت‌های مختلف زندگی است و همزمان سه شاخصۀ جذابیت ادبی، فلسفی و روانشناختی در آن‌ها وجود دارد. در این مقاله که با روشی توصیفی- تحلیلی و بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته، جذابیت‌های فلسفی در مجموعه‌داستان «تنور و داستان‌های دیگر»، اثر هوشنگ مرادی کرمانی بررسی شده‌است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که از نظر مفاهیم و بن‌مایه‌های فلسفی تمام 15 داستان مجموعه مطلوب است. معیار عدم تلقین در 3 داستان مطلوب و در 12 داستان نامطلوب است که از این میان 3 داستان تلقین صریح و 9 داستان تلقین غیر صریح دارد. چالش‌برانگیزی و پرسش‌خیزی 13 داستان مطلوب و 2 داستان تا حدی مطلوب است. همچنین از نظر گفت‌وگو 8 داستان مطلوب، 3 داستان تا حدی مطلوب و 4 داستان نامطلوب است.