خوانش داستان فلکلور مازندرانی ( محمد پسر حداد ) بر اساس نشانه شناسی ژان شوالیه

موجودات داستانهای کهن نشانه هایی از باورها، مشکلات، تابوها و باید نبایدهای پیچیده ارکان مختلف اجتماع هستند که توسط ذهن خلاق و نابغۀ راویهایشان خلق شده اند. برای دریافت معانی این نشانه ها باید از زبان نشانه بهره برد. یکی از بهترین شخصیتهای صاحب نظر این عرصه ژان شوالیه است. وی گروهی با ملیتهای مختلف را با تخصصهای متفاوت ولی مرتبط گرد هم آوردو نشانه های مختلف هر تمدنی را معنی نمود. افسانه ( محمد پسر حداد) با شیوۀ رواییِ حماسی خود از عصر قاجار زینت بخش شبهای طولانی مازنیها بوده است. محمد برای یکشبه طی کردن ره صد ساله قمار کرده و تنها راه بخشودگی وی برآورده کردن خواسته های شاه است. محمد راهی سفری پرماجرا میشود و در نهایت با رام کردن موجوداتی مهیب و ازدواج با دختر شاه پریان و از بین بردن پیر جادوگر به سفرش پایان میدهد، این داستان سرشار از نشانه هایی از دل اندیشه و باور و باید و نباید است. روش پژوهش در این مقاله تحلیلی و توصیفی است و جمع آوری اطلاعات ان به صورت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. پرسش مقاله حاضر این است که: نشانه های بکار رفته در داستان « محمد پسر حداد » بر اساس نشانه شناسی ژان شوالیه بر ذهن مخاطب چگونه تاثیر میگذارد؟ نتایج مقاله بیان میکنند که داستان « محمد پسر حداد » در واقع سفری درونی است، نه بیرونی، سفری که در آن محمد به بلوغ عاطفی و فکری خود میرسد. تمام این معانی که بر ناخود آگاه ذهن مخاطب نقش میبندد، به مدد نشانه ها حاصل میشود. این نشانه ها با کمک از نشانه شناسی ژان شوالیه و بدون رعایت نظمی خاص، بلکه با در نظر گرفتن احساسات ودرک شهودی از ذات نشانه ها بیان، درک و معنی میشود.