سیری در ادبیات حماسی ایران
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9920146226.1400.1.1.36.4
|
نویسنده
|
فرحناک ربابه
|
منبع
|
همايش ملي متن پژوهي ادبي - 1400 - دوره : 9 - نهمین همایش ملی متن پژوهی ادبی - کد همایش: 99201-46226 - صفحه:985 -1006
|
|
|
چکیده
|
حماسه در لغت به معنای دلاوری وشجاعت آمده است. در اصطلاح عبارت است از آثار منظوم و منثوری که از دلاوری ها، رشادت های مردان بزرگ در میدان کار و زار، حکایت نماید. (لغتنامه دهخدا، 1373). شاهنامه فردوسی از با ارزشترین اشعار حماسی و ملی جاویدان ایرانیان به شمار میآید و در ردیف حماسههای جهانی و حتی برتر از آن قرار دارد. در میان ملل جهان تنها عده معدودی توانسته اند صاحب منظومههای حماسی باشند. در صورتی که بی شک همه آنها عناصر و مآخذ این منظومه ها یعنی روایات ملی و پهلوانی را داشتهاند. تاریخ حماسههای ایرانی از روزگاری شروع میشود که قوم ایرانی به نجدهای ایران روی آورد. قوم ایرانی یکی از اقوام «هند و اروپایی» است که به تدریج از اواسط آسیا و دره گنگ تا اقیانوس اطلس پراکندند و با کشف دنیای جدید به سایر نقاط گیتی نیز روی آوردند. ایرانیان پس از هندوان قدیمترین قوم آریانند که از ایشان آثار حماسی زیبا به لهجات مختلف (اوستایی- پهلوی- فارسی) بر جای مانده و بعضی از آن آثار بزعم ناقدان بزرگ جهان در شمار مهمترین منظومههای حماسی عالم درآمده و یا خود بزرگترین منظومه حماسی دنیاست. از سوی دیگر حماسه دینی در ادبیات کشورمان از روزگار باستان تاکنون، راه درازی را پیموده است. از «یادگار زریران» به عنوان نخستین اثر بازمانده از اینگونه آثار به زبان پهلوی یاد میشود. در دوران اسلامی، ایرانیان مسلمان بویژه شیعیان، در آثار منظوم فراوانی به شرح فضایل و مناقب بزرگان دین، بویژه شرح رشادتهای امام علی (ع) در جنگها پرداختهاند. اینگونه آثار که گاه با عناصری از افسانه، تاریخ و اسطوره درهم آمیختهاند، فصل شورانگیزی از ادبیات کشورمان را رقم زدهاند .
|
کلیدواژه
|
پدیدار شناسی ,ادبیات حماسی ,حماسهسرایی
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج, زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
پست الکترونیکی
|
rfarahnak@gmail.com
|
|
|
|
|