نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟

چندی پیش کتابی منتشر شد دربارۀ شعر حافظ و مقایسۀ او با شاعران عمدتاً همدورۀ حافظ. نویسنده تلاش کرده تا اثبات کند که حافظ با ناشایستگی بر تارک شعر و غزل فارسی جای گرفته و باید او را از جایگاه خود پایین آورد و شاعران دیگری را که شهرت کمتری دارند، بر جای او نشاند. نویسندۀ کتاب تقریباً هیچ‌یک از حافظ‌پژوهان بزرگ را قبول ندارد و گویا برای سنجش اشعار حافظ و دیگر شاعران مد نظرش، فقط به فهم خود اعتنا و اعتماد دارد. وی در نقد گفته‌های بزرگان، عموماً جانب ادب را فروگذاشته است. یکی‌دو نمونه از نوع نقّادی او را سنجیده‌ایم تا بیان را عیان بنماییم. بر این اساس، اعتراض او را بر یک بیت از حافظ آورده‌ایم و تلاش کرده‌ایم که پاسخی به این اعتراض بدهیم. البتّه برای پاسخ دادن به این کتاب مجالی فراختر باید و این مقال را حوصلۀ پرداختن به همۀ آن نیست.