مروری بر اسم مصدر، حاصل مصدر و پسوندهای اسم مصدر در فارسی میانه

اسم مصدر و حاصل مصدر نوعی خاص از اسم در زبان فارسی است. و از جمله موضوعاتی است که باید بیشتر دربارة آن تحقیق کرد. در دستورهای سنتی زبان فارسی اختلاف نظرهای گوناگونی در مورد مصدر وجود دارد. اسم مصدر دارای دو منشآ اسمی و فعلی است که ساختمان هر کدام ار آنها با هم متفاوت است. اسم مصدر علاوه بر مفهوم مصدری آن، کارکرد فعلی نیز دارد، که برخی از دستورنویسان و زبان‌شناسان مصدر را متعلق به اسم و برخی دیگر متعلق به فعل می‌دانند، به همین دلیل برخی از زبان‌شناسان اسم مصدر را بعنوان اسم فعل می‌خوانند. ویژگی فعلی بودن مصدر این را نشان می‌دهد که قابلیت مجهول بودن، سببی شدن را نیزدارد. سیر تحول زبانی و تاریخی از فارسی باستان به فارسی میانه هم نیز رسیده است، که این سیر تحول شامل مصدر هم شده است. مقاله حاضر دربارة اسم مصدر و حاصل مصدر در فارسی میانه پرداخته می شود.