سیر انفس در اندیشه احمد عزیزی

تاثیر عرفان و صوفیه گری در ادبیات سبب شد تا شعرا از آن برای رسیدن به ذات حق بهره ببرند. احمد عزیزی یکی از این شاعرن است که با استفاده از مبانی عرفان، راههای سلوک را طی می کند تا با سیر انفس، به شناخت ذات خداوند دست یابد. عزیزی شناخت انسان را نخستین مرحله از سیر انفس می داند که تا معرفت به آن حاصل نشود و ابعاد وجودی آن مشخص نگردد، قدم گذاشتن در سیر انفس را میسر نمی داند. در طی مراحل سلوک، ولی و مرشد از دیگر مواردی است که سالک نیازمند به آن است. ولی و پیر در طی مراحل سیر انفس مشکلات و موانع را برای سالک مشخص می کند و سالک را از آنها بر حذر می دارد. وی عشق و علاقه به شناخت معرفت خداوند را سومین مرحله آغاز سیر انفس می داند که با شور و شوق سالک همراه است. سالک پس از آنکه در وادی عشق قدم نهاد، حیرت سراپایش را فرامی گیرد و در نهایت در ذات خداوند فنا می شود تا تجلی حق بر نفس وجودیش نمایان شود و سیر انفس را به مرحله کمال برساند. این پژوهش با روش تحلیلی و توصیف ابیاتی از اشعار احمد عزیزی صورت گرفته بدین صورت که ابتدا مبانی و مراحل سیر انفس را از کتب مختلف عرفانی استخراج کرده و سپس با آواردن شواهد مثال از اشعار وی، سیر انفس را برای مخاطبان شرح و تفسیر نموده ایم.