تکنیک جریان سیّال ذهن در داستان های سیّد ابراهیم پیره«به عنوان نمونه: بوی یاس»

جریان سیّال ذهن، به ارائه جنبه‌های روانی اشخاص داستان می پردازد و به کل حوزه آگاهی و واکنش عاطفی- روانی فرد گفته می شود که از سطح پیش تکلمی آغاز می گردد و به بالاترین سطح که سطح کاملاً مجزای منطقی است می انجامد. این پژوهش تلاش کرده است تا به روش توصیفی- تحلیلی، داستان کوتاه «بوی یاس» از سیّد ابراهیم پیره، نویسنده کرمانشاهی را که بر اساس تکنیک جریان سیّال ذهن نوشته شده است، مورد بررسی قرار دهد. با یک نگاه کلی به داستان مذکور، می توان به این نکته پی برد که نویسنده از ترکیبی از شیوه‌های مختلف روایی شامل، دانای کل، دوم شخص مفرد، تک‌گویی درونی و حدیث نفس، بهره برده است و با پیشرفت داستان، رفت و برگشت راوی به زمان گذشته و حال که در نتیجه تداعی های مکرّر صورت می گیرد، تسریع می شود و به این ترتیب، مویّدات و مستندات یک داستان جریان سیّال ذهن، تقویت می شود. جمله بندی و کاربرد واژه ها در این داستان، کاربرد ویژه‌ای دارد؛ با این حال، شاعرانگی بوی یاس، نه در به کارگیری نثر آهنگین و موسیقایی یا سرشاری زبان از عاطفه- که البته از این جنبه ها نیز بهره دارد- بلکه در جوهر شعری زبان داستان و توجه جدّی نویسنده به تصویرآفرینی هایی است که همگی در خدمت انتقال احساس قرار می گیرند. در این داستان، نویسنده با استفاده از تداعی های آزاد، کلمات، اندیشه ها، احساسات و مفاهیمی را که قابلیت فراخواندن یکدیگر را دارند، به هم ارتباط می دهد و بر اساس این تداعی ها، به روایت ذهنیات شخصیّت اصلی داستان می پردازد.