افزایش امنیت شبکه حسگر بی‌سیم با استفاده از الگوریتم رمزنگاری Aes و سیستم اعداد مانده‌ای

یک شبکه حسگر بی‌سیم در مقیاس بزرگ از هزاران نود از حسگرها تشکیل شده است و ممکن است در یک محیط پهناور پراکنده شده باشد. نودهای حسگر نوعاً کوچک هستند، با توانایی محدود در محاسبات و ارتباطات که توسط باطری تغذیه می‌شوند. این نودهای حسگر کوچک مستعد انواع مختلفی از حملات هستند. برای یک شبکه حسگر با مقیاس بزرگ، نظارت و محافظت از هر حسگر منفرد، از حملات فیزیکی یا منطقی عملی نیست. حملات در شبکه‌های حسگر بی‌سیم می‌توانند طبقه‌بندی شوند به حملات بر روی لایه‌های فیزیکی، ارتباطات (کنترل دسترسی به رسانه یا واسط )، شبکه، انتقال و لایه کاربرد. حملات می‌توانند همچنین بر پایه‌ی توانایی‌های مهاجمان طبقه‌بندی شوند، مانند سطح حسگر و سطح لپ تاپ.همزمان با توسعه بی‌سیم (حسگر) مبحث امنیت نیز مهم‌تر می‌شود. از آنجایی که بیش از 70٪ اطلاعات انتقالی از طریق نقاط دسترسی بدون رمزنگاری انتقال می‌یابند، نگرانی‌ها در مورد افزایش امنیت بیشتر می‌شود. همین امر یک سیاست امنیتی قابل اجرا و کارامد را می‌طلبد. به دلیل پخش همگانی در این شبکه‌ها، موجودیتی که مهارت و تجهیزاتی را داشته باشد، می‌تواند این انتقال را رصد کند و به شبکه نفوذ کند. برای داشتن یک امنیت موفق می‌بایست کلیه خطرات درک شوند. بنابراین توضیحات، در این مقاله، روشی برمبنای الگوریتم رمزنگاری aes در راستای افزایش امنیت شبکه حسگر بی‌سیم در برابر حملات ارائه شده است. همچنین برای افزایش سرعت روش پیشنهادی، از سیستم اعداد مانده‌ای استفاده می‌شود. نتایج حاصل از پیاده‌سازی روش پیشنهادی و مقایسه آن با روش aes نشان داده است که روش ترکیبی با سیستم اعداد مانده‌ای، از سرعت بالاتری برخوردار است.