بررسی تاثیر مایعات یونی بر جذب کربن دی اکسید با استفاده از فناوری غشایی

مایعات یونی با ویژگی های منحصربه فردی هوچون فراریت پایین و میزان حلالیت بالا به عنوان جاذبی موثر برای کربن دی اکسید شناخته می شوند در این مقاله جذب کربن دی اکسید در تماس دهنده های غشایی، با استفاده از محلول آبی bmim bf4به عنوان جاذب فیزیکی، شبیه سازی و مدل سازی شده است معادلات حاکم بر سیستو با فرض عدم ترشوندگی غشاء و با اعمال نفوذ مولکولی در جهت محوری و شعاعی اسخراج شده و نتایج حاصل، با نتایج آزمایشگاهی موجود مقایسه شده و تطابق خوبی مشاهده گردید تاثیر افزودن مایع یونی و هم چنین پارامترهای عملیاتی هم چون دبی مایع و جاذب بر عملکرد جذب بررسی شده است نتایج بدست آمد نشان می دهند که عملکرد جذب در محلول 5٠ درصد جرمی مایع یونی، 26 درصد و در محلول ٢5 درصد جرمی مایع یونی تقریبا 5 درصد نسبت به آب خالص بهبود یافته است هم چنین بازده حذف کربن دی اکسید با افزایش دبی جاذب و کاهش دبی گاز افزایش یافته است عملکرد بهتر محلول مایع یونی نسبت به آب خالص به علت بهبود حلالیت کربن دی اکسید در آن است