سنگ، خشت، چوب و قصد خوب:بورکهارت و تحلیل نسبت سازنده و ساختهشده در معماری اسلامی
|
|
|
DOR
|
20.1001.2.9920079337.1399.1.1.7.2
|
نویسنده
|
مرتضوی رحمان
|
منبع
|
همايش ملّي «بررسي آراء و آثار تيتوس بوركهارت» - 1399 - دوره : 1 - اولین همایش ملی «بررسی آراء و آثار تیتوس بورکهارت» - کد همایش: 99200-79337
|
|
|
چکیده
|
تیتوس بورکهارت بر مبنای حکمت خالده، الگویی برای خوانش هنر اسلامی پیشنهاد میکند که به فهم چیستی و چگونگی اجزاء این شیوه هنروری، بدون تخطی از اصول اساسی آن، کمک میکند. نقطه عزیمت این روششناسی، آگاهی از نابسندگی الگوهای مدرن در خوانش فرهنگ سنتی است؛ الگوهایی که قادر به نشان دادن و تحمل بنمایههای معنوی جهان سنتی نیستند. وی در این مسیر، نشان میدهد که چگونه یک اثر معماری، همچون سایر هنرهای سنتی، قادر است افقهای روان و جهان انسان سنتی را واکاوی کند و نشان دهد؛ یک اثر معماری در جهان سنتی اسلامی، آیینه تمام نمای فرهنگ اسلامی است زیرا معمار مسلمان در فضایی مملو از حکمت اسلامی تنفس میکند و ذائقه مخاطب آن نیز در این فضا شکل گرفته است.ویژگیهای ایمانی معمار مسلمان که در این فضا شکل یافته و پرورده شده، بخشی جداییناپذیر از سنت معماری اسلامی است و این ویژگی هاست که در مقام نخست به کلیت معماری اسلامی وحدت و معنا میبخشد. او مهارت خویش را با ایمان و دانش قدسی درآمیخته و کار خود را مسیری برای عینی سازی اراده خداوند بر روی زمین میبیند؛ چنین رویکردی همزمان سازنده و ساختهشده را استعلا میبخشد و جنبههای طاغوتی را از آن دور میسازد.
|
کلیدواژه
|
بورکهارت ,هنر اسلامی ,معماری اسلامی
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی, ایران
|
|
|
|
|
|
|