مروری بر آراء تیتوس بورکهارت و برخی همفکرانش درباره ی موسیقی

تیتوس بورکهارت از جمله ی بزرگترین پژوهندگان معاصر در باب الهیات، ادیان و هنرهای سنتیِ ملل مختلف خصوصا کشورهای مسلمان است. وی در کتب متعددی به جنبه های مختلف هنر اسلامی و مسیحی پرداخته و آن را تحلیل و تشریح کرده است که در این میان اشاراتی به موسیقی نیز یافت می شود. همچنین در میان آثار سایر همفکرانش که از آن با عنوان نحله ی سنت گرایی یا حکمت جاودان یاد می شود که یکی از جریان های فکری مهم در مطالعات هنر، به خصوص هنرهای سنتی می باشد، اشارات صریح و مستقیمی در باب موسیقی یافت می شود. با این وجود نوشته ای مستقل که به بررسیِ مبسوط نوشته های ایشان درباره ی موسیقی پرداخته باشد موجود نیست. این در حالی است که هریک از چهره های برجسته ی سنّت گرایی در باب کلّیت موسیقی تا مسائل جزئی تر نظرات شایان توجهی ارائه کرده اند؛ از بررسی چیستی موسیقی و جایگاه موسیقی در دسته بندی علوم و تعمّق در ویژگی های بنیادین موسیقی در آثار تیتوس بورکهارت، بررسی انواع موسیقی و مسائل مرتبط با آموزش و اهمّیّت تذکار در موسیقی، خصوصا در موسیقی هندی در آثار آناندا کوماراسوامی، بیانگری در موسیقی، هویت ریتم و ملُدی، حالات و روح کلی موسیقی فرهنگ های مختلف در آثار فریتیوف شوان، عیارسنجی موسیقی کلاسیک غربی و دوره های مختلف و آهنگسازان برجسته، ویژگی های موسیقی کلاسیک ایرانی و ارتباط آن با تصوف در آثار سیّد حسین نصر. این مقاله تا حد امکان به بررسی این آراء و صورت بندی آن ها در جهت رسیدن به تصویری روشن در باب موسیقی از دیدگاه این دانشمندان می پردازد