رابطه دین و نظام سلامت نوین اسلامی؛ بر پایه رابطه دین و حکومت در جهان‌بینی الهی و بررسی این رابطه در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

رابطه دین و حاکمیت از مباحث پر چالش بشریت است و نظام سلامت به ‌عنوان بخشی از نظام حاکمیتی از آن تاثیر می‌پذیرد. این مطالعه که از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش کتابخانه‌ای نگاشته شده است، به بررسی رابطه دین و نظام سلامت بر پایه رابطه دین و حکومت در جهان‌بینی الهی پرداخته و تاثیر این رابطه را در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مورد بررسی قرار داده است. در این جستار انواع این روابط در جهان‌بینی مادی و الهی بررسی شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که به ‌طور کلی چهار نوع رابطه وجود دارد: 1. رابطه تباینی که بر اساس آن فقه اسلامی هیچ رابطه‌ای با نظام سلامت ندارد.2. رابطه مشورتی که دین به ‌صورت مشورتی در ‌نظام سلامت تاثیرگذار است. 3. رابطه نظارتی که در آن فقه اسلامی، احکام اسلامی را در حوزه‌های حقوقی، اجتماعی و اخلاقی، در نظام سلامت جاری می‌سازد و بر تطبیق فعالیت‌های آن با احکام اسلامی نظارت دارد. 4. رابطه سرپرستی که در آن فقه اسلامی علاوه بر حوزه‌های حقوقی، اجتماعی و اخلاقی، چهارچوب علمی و ساختاری نظام سلامت را نیز تعیین می‌نماید. بر این اساس که رابطه سرپرستی، حالت مطلوب رابطه دین و نظام سلامت محسوب می‌شود؛ برای رسیدن به این رابطه، فقه اسلامی، معرفت‌شناسی و در پی آن جهان‌بینی نظام سلامت را تعیین می‌کند سپس چارچوب نظام سلامت را به ‌وسیله داده‌های مطلوب ایجاد کرده و بر آن نظارت می‌کند. الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت هر چند در ابتدا به سمت تائید رابطه سرپرستی حرکت کرده است اما در بخش تدابیر آن را نادیده انگاشته است.