رویکرد عقلی به تحقق حکمرانی خوب در الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت

از اهداف مهم حکمرانی خوب، تحقق توسعه انسانی پایدار می‌باشد که مبتنی بر نظریه‌های مردم‌محور است. این نظریه‌ها بیش از آنکه متمرکز بر توسعه خطی و یکجانبه‌گرایانه باشند، بر نقش توامان دولت، ملت و بخش خصوصی تاکید دارند. نکته مهم در اینجا توجه ویژه نظریات حکمرانی خوب به پویش‌های فرهنگی و ظرفیت‌های بومی است که برای هر جامعه‌ای قائل هستند. در این رابطه می‌توان گفت الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از جمله نظریات بومی توسعه است که تلاش دارد با توجه به ظرفیت‌های خودی و استفاده از تجربیات بیرونی، امر توسعه را به عنوان برنامه چندبعدی به پیش برد. بر این اساس هدف مقاله حاضر تبیین چگونگی تحقق حکمرانی خوب در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است. پرسشی که در این رابطه مطرح می‌شود آن است که طراحان الگوی پیشرفت با چه رویکردی مولفه‌های حکمرانی مطلوب را در برنامه خود طراحی کرده‌اند؟ یافته‌ها که به روش توصیفی، استفاده از منابع کتابخانه‌ای با رویکرد تحلیلی، به دست آمده نشان می‌دهد، رویکرد عقلی به توسعه در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بر نقش توامان دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی تاکید دارد. به عبارتی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت مولفه‌های حکمرانی مطلوب همچون رهبری دوراندیش، پاسخگویی دولت و مردم به یکدیگر، کارآمدی نظام دیوان‌سالاری، میزان اثربخشی برنامه‌های توسعه با توجه به ظرفیت‌های داخلی، قانون‌محوری عملکرد مدیران، تحقق عدالت، برابری و مشارکت سیاسی مردم را با رویکرد عقلانیت دینی مورد توجه قرار داده‌اند.