گفتمان ملی در معنا و چشم‌انداز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

تعمیق و توسعه تفکر و ایجاد و حفظ فضای گفتمانی به عنوان مولفه‌های اساسی طراحی و تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در اساسنامه مرکز مورد تصریح قرار گرفته است. بدون تردید طراحی و تدوین الگوی پیشرفت برای آینده ایران اسلامی نیازمند هم‌اندیشی و همراهی نخبگان علمی در این رسالت سترگ و رخداد عظیم ملی و فراملی است. هدف اصلی از چنین گفتمانی، تلاش وافر به منظور پدیده آیی روزافزون نگرش مثبت از سوی گروه‌های مختلف مردم نسبت به بایستگی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و بالطبع، آمادگی روانی، احساس تعلق و تعهد و همدلی و همراهی و مشارکت عمومی در اجرای موفق تدابیر و تحقق برنامه‌های بلندمدت الگوی پیشرفت به مثابه یک مصلحت اجتماعی و مصلحت ملی می‌باشد. از منظر روان‌شناسی اجتماعی، همسویی نگرش‌های اجتماعی در حمایت از الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با هدف حرکت از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب و قرار گرفتن در جایگاه بایسته، نیازمند به کارگیری مولفه‌های شناختی و احساسی در فرآیند این کار سترگ ملی است. با چنین نگاهی است که تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که ناظر به افق پنجاه ساله ایران می‌باشد، از سویی نیازمند فراهم کردن فضای گفتمانی موثر و مطلوب به منظور بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و تجارب جهانی و هدایت بهینه آن در طراحی و تدوین نقشه پیشرفت کشور و از سوی دیگر در گرو باور عمیق تدوین‌کنندگان آن به ارزش‌های دینی و ملی، برخورداری از عزم و اراده راسخ، صبوری، گشاده‌رویی، داشتن مهارت کلامی، بیان روان و اثرگذار برای شروع گفتمان ملی پیرامون الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت آماده است. در این مقاله سعی شده است ضمن تبیین و تشریح ماهیت پیام و چگونگی اثرگذاری آن، فرآیند گفتمان ملی با نگاه به افزایش کارآمدی آن مورد نقد و بررسی قرار گیرد.