جایگاه محرومین در الگوی پیشرفت اسلامی با تاکید بر نقش حاکمیت

پیشرفت، توسعه، رفاه و بهره‌مندی از امکانات مادی برای افراد هر جامعه دغدغه‌ای است که حکومت‌ها آن را برای رسیدن به وضعیت مطلوب لازم می‌دانند. در طول تاریخ و در حال حاضر کشورهای اسلامی و غیراسلامی هر کدام الگوهایی را جهت نیل به این منظور ترسیم نموده‌اند در حالی ‌که فقر و محرومیت در این جوامع هنوز به‌ طور فزاینده‌ای وجود داشته و دارد و در بسیاری از موارد فاصله طبقات اجتماعی بیشتر گردیده است. الگوهای حکومت‌داری اسلامی به خصوص در اسلاف گذشته و سده‌های اولیه اسلام بعد از حکومت‌های معصومین مبتنی بر عدالت و رفاه نبوده و بلکه حتی توزیع ثروت در بین طبقه خاصی از جامعه اسلامی صورت می‌گرفت و طبقات پایین جامعه اسلامی در تصمیم‌گیری‌های کلان و الگوهای به کار گرفته شده در توسعه مغفول واقع می‌شدند و مورد توجه قرار نمی‌گرفتند. آیا به‌ درستی، حاکمیت نسبت به محرومین، فقرا و طبقات پایین جامعه چه وظایفی بر عهده دارد و آیا اسلام در این زمینه الگوی خاصی را تبیین می‌نماید؟ به نظر می‌رسد که منابع اسلامی و آموزه‌های آن نقش و جایگاه خاصی را برای این طبقه از جامعه بیان نموده و همچنین وظایف و تکالیفی را برای حکومت و حاکمیت اسلامی تبیین می‌نماید.