ماشین تولید فقر و تاثیر آن بر فضای ایران

منشور گام دوم انقلاب در دو بند به ‌طور صریح و در سه بند به‌ طور تلویحی به موضوع عدالت در جامعه اشاره دارد. به همین خاطر اندیشکده آمایش بنیادین در سال گذشته، به بررسی موضوع عدم تعادل فضایی در ایران مبادرت کرد که نتایج حاصل به نکته‌ای قابل تامل اشاره دارد و آن اینکه تولید فقر و شکاف بین فقرا و اغنیا که در عصر ما سیری همواره فزونی داشته مولود ماشین بزرگ‌تری است که ماهیتاً به تولید فقر مبادرت می‌کند. این نتایج می‌تواند گزاره بند اول افق 1444 که در آن زمان ایران باید با حداقل نابرابری‌های فضایی همراه شود را پشتیبانی عملی نماید. این مقاله که با روش پدیدارشناسی با رویکرد تحلیل متن ژانت تدوین شده، سعی دارد زمینه تحقق چنین اهدافی را در حوزه آمایش بنیادین تشریح و نتایج حاصله از بررسی مکانیسم عملکرد تاریخی توسعه رخ داده است را مورد بحث قرار دهد. نتایج حاصل از این تحقیق حکایت از آن دارد که: * شناخت مکانیسم تولید فقر، مقدم بر اندیشه‌های نظری توسعه است.* ساختار مدیریت اداری کشور که در زمان پهلوی اول بر اساس الگوی سلسله مراتبی تغییر یافت ماهیتاً افتراق آفرین و عامل اصلی در دو قطبی شدن جامعه، افزایش فاصله فقر و غنی و عدم تعادل فضایی در ایران بوده است. * تعادل فضا در ایران در گرو تغییر ساختار مدیریت اداری ایران از الگوی سلسله مراتبی به الگوی مدیریت شبکه‌ای در واحدی سرزمینی است.* مرجح بودن مکانی در توزیع درآمدهای ملی در الگوی مدیریت شبکه‌ای جدید، ملغی و اختصاص‌ها بر اساس شاخص جمعیت- وسعت تغییر می‌یابد.