مبانی حکمرانی خوب در جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر آموزه‌های دینی: با تاکید بر بیانیه گام دوم انقلاب

پارادایم «حکمرانی خوب» یک روش جاری برای اداره جامعه در سطح جهان بوده و با موضع دولت و حکومت جدا است. از طرفی حکمرانی خوب در یک فرهنگ مادی شکل گرفته و رشد نموده است و قطعاً با فرهنگ اسلامی همخوانی ندارد. پس از جنگ جهانی دوم، کشورهای غربی در پی ترمیم خرابی و توسعه کشورهای آسیب دیده از جنگ برآمدند. در این زمینه، سه رهیافت دولت بزرگ، دولت کوچک، و الگوی حکمرانی خوب مطرح شد. برای اعمال حکمرانی خوب، نهادهای بین‌المللی شاخص‌هایی را مطرح کردند. هر قدر کشوری به این شاخص‌ها نزدیک‌تر باشد توسعه‌یافته‌تر خواهد بود. حکمرانی در معنای عام شامل فرایند به کارگیری سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌ها از سوی مقامات رسمی در دستگاه سیاسی است اما از منظر آموزه‌های دینی اسلام خلافت و ولایت از سوی خدا برای نیل انسان به کمال و تعالی و در محور توحید می‌باشد. سوال اساسی، این مقاله این است که آیا می‌توان برای اداره جامعه ایران بر پایه آموزه‌های عملی و نظری حکومتی دین اسلام و با نگاه راهبردی به بیانیه گام دوم انقلاب، الگویی از حکمرانی ارائه نمود.این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی و روش جمع‌آوری اطلاعات بر پایه اسنادی و چارچوب نظری حکمرانی خوب، مبانی اساسی دین اسلام و بیانیه گام دوم انقلاب به موضوع پرداخته است. در تجزیه و تحلیل یافته‌ها، مولفه‌های حاکمیت قانون، حق اظهارنظر و پاسخگویی، مشارکت، کنترل فساد، شفافیت، عدالت، اثربخشی دولت در حوزه پیشرفت به عنوان مهم‌ترین مولفه‌های یک حکمرانی خوب از منظر آموزه‌های دینی برای اداره کشور جمهوری اسلامی ایران معرفی شد.