futurism: structuring and configuration of political movements in the islamic republic of iran

Apparently, the most common debate in post-revolutionary iran is the debate between tradition and modernity, which ultimately has manifested in the two fronts of traditionalism or fundamentalism and reformism or moderation. these two fundamental dichotomies have shown themselves in every crisis and transformation, and political parties and movements in iran have grown and been able to attract public opinion and create a social base on the basis of this general rift in iranian society. the present study aims to answer the main question of ‘how the future structuring and configuration of political movements in the islamic republic of iran will be?’ and ‘what scenarios can be envisioned in this regard?’ to this aim, a qualitative document analysis method was used and data collected using the tool of fishing from various sources. additionally, by employing the scenario-writing method, it delves into examining the future structuring and configuration of political movements in the islamic republic of iran. hence, three scenarios or configurations in the arrangement of political forces in iran are conceivable: continuation of the arrangement and structuring of political movements in the form of fundamentalism and moderation, reinterpretation and reconstruction of the principles and discursive elements of political movements known as fundamentalist and reformist and formation of a new arrangement and configuration.

آینده پژوهی صورت بندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

به نظر می رسد عام‌ترین مناقشه در ایران پسا انقلاب، مناقشه میان «سنت» و «مدرنیته» است که در نهایت در دو جبهۀ «سنت گرایی یا اصول گرایی » و «تجدد گرایی یا اصلاح طلبی» روبروی هم صف‌آرایی کرده‌اند و این دوگانۀ اساسی در هر بحران و تحولی خود را نشان داده و احزاب و جریان های سیاسی نیز بر بستر این شکاف عام جامعه ایران رشد پیدا کرده‌اند و توانسته اند آرای عمومی را جلب کنند و پایگاه اجتماعی ایجاد کنند. با این وصف این مقاله در پی پاسخ به این سوال اصلی است که آینده صورتبندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران چگونه خواهد بود و چه سناریوهایی را می توان در این زمینه متصور بود؟ در این راستا برای انجام تحقیق از روش کیفی تحلیل اسنادی و برای گرد آوری داده ها از ابزار فیش برداری از منابع مختلف بهره گرفته شده است همچنین با کار بست روش سناریو نویسی به بررسی آینده صورتبندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران می پردازد. به نظر می رسد سه سناریو یا صورتبندی در آرایش نیرو های سیاسی در ایران قابل تصور است 1- تداوم آرایش و صورت بندی جریای های سیاسی در قالب اصوگرایی و اصلاح طلبی 2- بازخوانی و نوسازی اصول و عناصر گفتمانی جریان های سیاسی موسوم به اصول گرا و اصلاح طلب 3 –شکل گیری آرایش و صورت بندی جدید.