the implications of the islamic theory of fitrah in international regimes: power, plenty and pride

The kind of perspective we have about international institutions has always been one of the most controversial issues in the field of international relations, and after the islamic revolution, iran's foreign policy adopted a brand-new approach to the international institutions. furthermore, with the united states` administration under donald trump withdrawing from several international treaties, including the iran nuclear deal (jcpoa), the topic of international regimes and their effectiveness has acquired new political and intellectual momentum. the main question is ‘what are the decisive factors in the creation of international regimes, their efficiency and endurance?’ the hypothesis is that power, interests, and pride are the three factors that simultaneously play a role in the creation, efficiency, and endurance of regimes. this article examines three main approaches for explanation of international regimes, with each one emphasizing on just one of the factors of power, interests, and ideas, and therefore concludes that single-factor explanations would not be able to provide a profound understanding about formation and functioning of regimes. thus, by assuming that dissimilarity of the propositions in these three approaches does not necessarily mean that they are inconsistent, a multi-variable approach is provided that goes beyond the mere integration of the approaches examined, which combines these three factors in an overall analytical framework and by using islamic thought, has considered nature (fitrah) along with the two stimuli of fear and profit as the third arm of the triangle of fundamental stimuli in determining the behavior of international actors.

دلالت نظریه اسلامی فطرت در رژیم‌های بین‌المللی: قدرت، منافع و افتخار

نوع نگاه به نهادهای بین‌المللی همواره یکی از پربحث‌ترین موضوعات رشته روابط بین‌الملل بوده و پس از انقلاب اسلامی، سیاست خارجی ایران رویکرد جدیدی به نهادهای بین‌المللی اتخاذ کرد. به علاوه اخیراً با خروج ایالات متحده از چندین معاهده بین‌المللی از جمله توافق هسته‌ای ایران (برجام) در دوره ترامپ، مسئله رژیم‌های بین‌المللی و کارایی آن‌ها اهمیت سیاسی و فکری جدیدی یافته است. سوال مقاله حاضر این است که عوامل تعیین‌کننده در شکل‌گیری رژیم‌های بین‌المللی، کارایی و داوم آن‌ها کدامند؟ فرضیه این است که سه عامل قدرت، منافع و افتخار همزمان به درجاتی در ایجاد، کارآیی و دوام رژیم‌ها نقش دارند. این مقاله به بررسی سه رویکرد عمده در تبیین رژیم‌های بین‌المللی پرداخت که هر کدام بر یکی از عوامل قدرت، منافع و انگاره‌ها تاکید داشته‌اند و به این نتیجه رسید که تبیین‌های تک عاملی نمی‌توانند فهم عمیقی درباره تشکیل و کارایی رژیم‌ها ارائه کنند. از این رو با در نظر داشتن این مفروض که متفاوت بودن گزاره‌های رویکردهای مورد بررسی، لزوماً به معنی ناسازگار بودن آن‌ها نیست یک رویکرد چند متغیره و فراتر از تلفیق محض دیدگاه‌های مورد بررسی، مطرح می‌سازد که سه عامل مذکور را در یک چارچوب عام تحلیلی ادغام می‌کند و با بهره‌گیری از اندیشه اسلامی، فطرت را در کنار دو محرک ترس و سودجویی به عنوان ضلع سوم مثلث محرک‌های بنیادی در تعیین رفتار کنشگران بین‌المللی در نظر گرفته است.