arbaeen march and its effect on iran's soft power in iraq:practice theory

The arbaeen march has gradually become an influential cultural and social practice on iran-iraq relations. every year, millions of iranians make their way to the holy shrines in iraq and showcase the remarkable manifestations of religious, cultural and social interactions between the two countries. the influence of these interactions on iran's soft power in iraq has not been properly analyzed so far. accordingly, the article mainly asks ‘what effect has the arbaeen march had on iran's soft power in iraq?’ the study of ‘practice’ has long been of interest to some international relations scholars such as iver neumann and emmanuel adler. in recent years, however, there was practice turn in international relations that emphasizes the priority of practice versus discourse elements in analyzing countries' international actions. the present study aims to survey the practice dimensions of arbaeen march and its impact on iran's soft power in iraq by using the practice conceptual framework in international relations. to this aim, in addition to the books, reports and articles, first-hand data have been collected and analyzed through interviews with iranian and iraqi elites related to the arbaeen march. the results indicates that the arbaeen march has led to the strengthening of iran's soft power in iraq by creating a context of social convergence between iran and iraq, as well as strengthening cooperation with some iraqi shia groups to manage the event.

راهپیمایی اربعین و تاثیر آن بر قدرت نرم ایران در عراق: نظریه کردارگرایی

راهپیمایی اربعین به یک کردار فرهنگی و اجتماعیِ تاثیرگذار بر روابط ایران و عراق تبدیل ‌شده است. سالانه میلیون‌ها نفر از مردم ایران برای شرکت در این مراسم راهی عتبات عالیات می‌شوند و جلوه‌های قابل ‌ملاحظه‌ای از تعاملات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی بین دو کشور را به نمایش می‌گذارند. این تعاملات می‌تواند از جهت تاثیرگذاری بر قدرت نرم ایران در عراق نیز مورد مطالعه قرار گیرد که تاکنون به طور جدّی به آن پرداخته نشده است.سوال اصلی مقاله این است که راهپیمایی اربعین به‌مثابه یک کردار، چه تاثیری بر قدرت نرم ایران در عراق داشته است؟ مطالعه «کردار» یا «رویه» از دیرباز مورد توجه برخی محققان روابط بین‌الملل مانند ایور نیومن و امانوئل آدلر بوده است. اما در سال‌های اخیر شاهد نوعی «چرخش کرداری» در روابط بین‌الملل بوده‌ایم که بر اولویت توجه به عناصر کرداری در مقابل عناصر گفتمانی در تحلیل کنش‌های بین‌المللی کشورها تاکید دارد. این مقاله درصدد است با استفاده از چارچوب مفهومی کردارگرایی در روابط بین‌الملل، به بررسی ابعاد کرداری راهپیمایی اربعین و تاثیر آن بر قدرت نرم ایران در عراق بپردازد. در این مقاله علاوه بر داده‌های موجود در قالب کتاب‌ها، گزارش‌ها و مقالات، داده‌های دست اول از طریق مصاحبه حضوری با نخبگان ایرانی و عراقی مرتبط با راهپیمایی اربعین جمع‌آوری و مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که راهپیمایی اربعین با ایجاد زمینه‌ همگرایی اجتماعی میان ایران و عراق و همچنین تقویت همکاری‌ با برخی گروه‌های شیعی عراقی برای مدیریت اجرایی مراسم، منجر به تقویت قدرت نرم ایران در عراق شده است.