nurturing human beings according to imam khomeini's mystical anthropology in the islamic revolution

The present study aims to explore the mystical and divine thoughts of imam khomeiniin the field of mystical and prophetic anthropology, and to explain the role ofmonotheistic education in human nurturing and its effects on society. imamkhomeini's ideas on contemporary human development were demonstrated during theislamic revolution. therefore, this paper uses a descriptive method to examine andexplain the evolutionary path of mystical anthropology from imam khomeini's viewto clarify the characteristics of human development in his school. imam khomeinisought to establish a tangible and profound relationship between islamic metaphysicalontology, time, history, and society during the islamic revolution. by establishing theislamic republic system, he achieved such a connection and unity in terms of tangible,external, political, historical aspects. he, as a religious political leader, offer apractical and applicable quranic anthropology that emphasizes human developmentin the islamic revolution, with an awareness of contemporary human needs andmodern and post-modern developments. the imam has a unique perspective andanalysis by knowing the quranic anthropology and earthly anthropology, linking thefixed innate needs of humans with variable social needs. in this regard, he considersknowledge, nurturing, spiritual and moral education of humans, and self-improvementas a prerequisite for societal transformation and social developments.

پرورش انسان از دیدگاه انسانشناسی عرفانی امام خمینی در انقلاب اسلامی

مقاله ی حاضر با هدف شناخت اندیشه و افکار عرفانی امام خمینی در زمینه انسان شناسی عرفانی و وحیانی و تبیین نقش تربیت توحیدی انسان و آثار این سبک تربیت بر جامعه نگاشته شده است. اندیشه ی حضرت امام خمینی در حوزه ی پرورش انسان معاصر در انقلاب اسلامی خود را به نمایش گذاشته . به همین جهت در این مقاله با روش توصیفی به دنبال بررسی و تبیین سیر تکاملی انسان شناسی عرفانی از منظر حضرت امام هستیم تا ویژگی های انسان پرورش یافته ی مکتب امام را تبیین نماییم. امام درصدد ایجاد رابطه‌‌‌ای عینی و عمیق میان هستی‌شناسی مابعدالطبیعی اسلامی با روح زمان و تاریخ و جامعه در انقلاب اسلامی برآمدند و با استقرار نظام جمهوری اسلامی، خود، تحقّق عینی و خارجی و سیاسی و تاریخی چنین پیوند و یگانگی برقرار نمودند. ایشان با آگاهی از نیازهای انسان معاصر و تحولات دوران مدرن و پست مدرن به عنوان یک رهبر سیاسی دینی در واقع یک نوع انسان شناسی قرآنی کاربردی و عملی ارائه می دهد که بر پرورش انسان در انقلاب اسلامی تاکید دارد. امام با داشتن سری در آسمان انسان شناسی قرآنی و پای در علم انسان شناسی زمینی و ربط نیازهای ثابت فطری انسان با نیازهای متغیر اجتماعی دیدگاه ها وتحلیل هایی مخصوص به خود را دارند که دراین زمینه شناخت، پرورش و تربیت روحی و معنوی انسان و خودسازی را مقدمه ای برای تحول جامعه وتحولات اجتماعی می دانند.