comparison of competition patterns and political participation in the islamic republic of iran and discourse analysis of political participation from 1376 to 1396

This article is an effort based on critical discourse analysis and is carried out by the descriptive-analytical method. the results show that the reformists and principlist do not have the same attitude to the political participation. based on the guardianship of the islam jurist in the field of political principles, the principlist believe in appointment and consider the legitimacy from top to bottom. they consider the voting of people is a confirmation to them. they also believe that approbatory supervision is necessary and try to develop islamism rather than republic. on the other hand, the reformist consider the political participation form bottom to top and they believe that it results in political development. they believe that the government should be formed based on people’s opinion and compared to principlist, they believe less to approbatory supervision. they emphasize on the importance of republic. in order to determine their own destiny, they try to take the advantage of political participations including voting in elections, establishing societies and organizations, media activities, guild activities, etc. anyway, the researches show that different patterns can be considered in the field of competition and political participation in iran.in iran in iran in iran in iran in iran

مقایسه الگوهای رقابت و مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران و تحلیل گفتمانی مشارکت سیاسی از سال 1376 تا 1396

این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی برمبنای نظریه تحلیل گفتمان انتقادی انجام شده و نشان می دهد که گفتمان های اصولگرا و اصلاح طلب در مورد مشارکت سیاسی دیدگاه یکسانی ندارند؛ گفتمان اصولگرا با دال اصلی ولایت فقیه، در زمینه مشارکت سیاسی قائل به نصب است و مشروعیت را از بالا به پایین می داند. رأی مردم را تایید خود می شناسد و به ضرورت نظارت استصوابی اعتقاد دارد و بر تقویت اسلام گرایی در مقایسه با جمهوریت تأکید می کند. دال اصلی گفتمان اصلاح طلب توسعه سیاسی حول نشانه اصلی مشارکت سیاسی است و در زمینه مشارکت سیاسی مشروعیت دولت را از پایین به بالا در نظر می گیرد و معتقد است دولت بر اساس رأی و نظر مردم باید شکل بگیرد و کمتر از اصولگرایان به نظارت استصوابی اعتقاد دارد. بر اهمیت جمهوریت تأکید می کند و برای تعیین سرنوشت خود، از طیف گسترده ای از مشارکت سیاسی، از رأی دادن در انتخابات تا تاسیس انجمن‌ها و سازمان ها، فعالیت در مطبوعات و فعالیت های صنفی معتقد است. با این حال یافته ها حاکی از آن است که الگوهای متفاوتی را می توان در زمینه رقابت و مشارکت سیاسی در ایران در نظر گرفت.