the impact of the principles of islamic thought on the view of international relations: from dominant paradigm critique to alternative presentation capacities

With the help of islamic principles, it is possible to critique the mainstream and the dominant paradigm in international relations. still, the capability of the islamic tenets is higher and does not remain at the level of rejection and criticism. instead, it can provide alternatives by having specific ontological, anthropological, and epistemological foundations. the present study enumerates theoretical foundations and assumptions of the dominant paradigm in international relations. it describes four critical perspectives and then refers to a distinct view in the islamic approach. after that, address this fundamental question: 'where is the turning-point of this approach for alternative presentation and construction of an alternative order in international relation?’ the results indicated that according to the metatheoretical foundations of the dominant paradigm, they had created contradictory concepts. they are including material/meaning, nature/metaphysics, and reality/truth but by prioritizing truth (over material objectivity), those dualities become invalid and new dualities are drawn, such as the weak / the arrogant, which can design an alternative to the current dominant system. according to these principles, the effects of originality on the necessity and the priority of creature on nature is emphasized, and truth-seeking generally replaces materialism.

تاثیر مبانی اندیشه اسلامی بر دیدگاه روابط بین الملل؛ از نقد پارادایم غالب تا ظرفیت های ارائه جایگزین

رهیافت اسلامی به روابط بین الملل فارغ از تشابهی که با جریان انتقادی در خصلت نقد به جریان اصلی و پارادایم غالب دارد؛ در ردّ و انتقاد متوقف نمی ماند، بلکه بواسطه برخورداری از مبانی هستی‎شناسانه، انسان‏شناسانه و معرفت‏ شناسانه خاص، ظرفیت ارائه جایگزین می یابد. در مقاله پیش‏رو ضمن برشمردن مبانی فرانظری و مفروضات پارادایم غالب در روابط بین‏ الملل و تشریح چهار دیدگاه انتقادی به آن، به رهیافت متمایزی در قالب رهیافت اسلامی اشاره و به این پرسش اساسی پرداخته می شود که نقطه عزیمت این رهیافت برای ارائه جایگزین و نظم سازی بدیل در روابط بین‏ الملل کجاست؟ یافته ‏های حاصله موید آن است که رهیافت مذکور جفت‏ پنداری متضاد و برساخته‏ ی ناشی از مبانی فرانظری جریان اصلی و پارادایم غالب نظیر: مادی/ معنا، طبیعت/ مابعدالطبیعه، خلقت/طبیعت، واقعیت/حقیقت را از طریق ضرورت بخشی به تأکیدات پارادایم غالب، و همزمان با اصالت‏ بخشی به حقیقت و نه عینیت مادی؛ بی اعتبار و دوگانه های جدیدی را نظیر: مستضعفین/مستکبرین برمی سازد که امکان نظم سازی بدیل را مهیا می کند. چنین رهیافتی با مبانی فرانظری منحصری که دارد از طریق تعمیم اصالت بر ضرورت و خلقت بر طبیعت در پی عام کردن حقیقت جویی بر ماده ‏گرایی است.