investigating the interaction of shia political jurisprudence and the islamic revolution of iran

The islamic revolution of iran is known as one of the superb phenomena of the twentieth century, the essential political-religious revolution globally, which has left various effects at the national and international levels. shia ideology is a crucial element in the etymology of this revolution. one of the basic principles of this ideology is political jurisprudence that has a two-way relationship with the islamic revolution. with a qualitative method and documentary study, the present study aimed to analyze the interaction between shia political jurisprudence and the islamic revolution. to this aim, we reviewed documents and library resources and extracted the required data in research files. the results indicated that, on the one hand, imam khomeini, as the founder of the islamic revolution, by using shia political jurisprudence, has founded and promoted this revolution. on the other hand, the islamic revolution has significantly impacted the development and promotion of shia political jurisprudence by creating innovative spaces and arenas. this interrelationship is also associated with obstacles, challenges, and harms that the present article has partly addressed.

بررسی تأثیر متقابل فقه سیاسی شیعه و انقلاب اسلامی ایران

انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از بزرگترین پدیده‌های قرن بیستم، مهمترین انقلاب سیاسی ـ دینی جهان شناخته‌ می‌شود که تأثیرات مختلفی را در سطوح ملی و بین المللی از خود بر جای گذاشته است. ایدئولوژی شیعی، عنصری کلیدی در بحث ریشه‌شناسی این انقلاب است و از جمله بن‌مایه‌های اساسی این ایدئولوژی، مفهومی تحت عنوان فقه سیاسی است که ارتباطی دو‌سویه با پدیده انقلاب اسلامی دارد. این مقاله سعی دارد با روش کیفی و مطالعه اسنادی به تأثیرات متقابل فقه سیاسی تشیع و انقلاب اسلامی بپردازد. از این رو با بررسی اسناد و منابع کتابخانه‌ای، داده‌های مورد نیاز در قالب فیش‌های تحقیقاتی استخراج، و در فرآیند انجام این تحقیق استفاده شده است. بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، از یک سو امام خمینی (ره) به عنوان بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، با بهره‌گیری از فقه سیاسی تشیع، این انقلاب را پی‌ریزی و به پیش‌برده است؛ اما از سوی دیگر انقلاب اسلامی نیز با ایجاد فضا و عرصه‌های بدیع، تأثیر بسیاری در تحول و ارتقای فقه سیاسی شیعه داشته است. البته طبیعی است این رابطه متقابل با موانع، چالش‌ها و آسیب‌‌هایی نیز همراه باشد که این مقاله تا حدی به آن‌ها پرداخته است.