is the iranian revolution sustaining a constitutional system? the assessment in terms of bruce ackerman’s theory

The law legitimate power. over the 20th century, constitutions have been an essential part of the dynamic. ‘how can be the iranian constitution assessed over the long term?’ ‘how do people evaluate their legitimacy?’ ‘does the issue matter at all for theoreticians at the leading edge of science?’ iranian revolutionary constitutionalism has an essential role in bruce arnold ackerman’s thesis of contemporary legitimacy. avoiding the pitfalls of weber’s thesis, which accounts for legality to tradition, charisma, and bureaucratic rationality, ackerman holds that modern notions over the legitimacy based on constitutions. this paper tends to analyze the position of the iranian revolutionary structure in the mentioned theory. the first scenario in ackerman’s trichotomy is &revolutionary constitutionalism,& whereas &the insiderestablishment providing modest outsiders with strategic concessions& constitutes the second, followed by a third &elite construction constitutionalism.& as an example of the first scenario, he mentions the constitution of the islamic republic of iran as well as france, italy, india, and south africa. while mao’s and stalin’s periods regarded as two negative examples of the thesis, iranian revolutionary constitutionalism represents positive revolutionary constitutionalism and democratic government.

ارزیابی نظریه بروس اکرمن درباره انقلاب ایران

قانون قدرت مشروع است. در طول قرن 20 ، قانون اساسی بخشی اساسی از این پویایی بوده است. &چگونه می توان قانون اساسی ایران را در طولانی مدت ارزیابی کرد؟& &مردم چگونه مشروعیت خود را ارزیابی می کنند؟& &آیا این مسئله برای نظریه پردازان در لبه برجسته علم اصلاً مهم است؟& مشروطه خواهی انقلابی ایران در بروس آرنولد نقش اساسی دارد تز مشروعیت معاصر آکرمن. آکرمن با اجتناب از مشکلات تز وبر که قانونی بودن سنت ، کاریزما و عقلانیت بوروکراتیک را به حساب می آورد ، تصور می کند که تصورات مدرن درباره مشروعیت براساس قانون اساسی است. این مقاله به تحلیل موقعیت ساختار انقلابی ایران در نظریه مذکور می پردازد. اولین سناریو در سه گانه آکرمان &مشروطیت انقلابی& است ، در حالی که &نهاد خودی که امتیازات استراتژیک را به افراد متوسط ​​ارائه می دهد& دومین مورد را تشکیل می دهد و سومین &مشروطیت ساخت و ساز نخبه& را دنبال می کند. وی به عنوان نمونه سناریوی اول ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین فرانسه ، ایتالیا ، هند و آفریقای جنوبی را ذکر می کند. در حالی که دوره های مائو و استالین به عنوان دو نمونه منفی برای این تز در نظر گرفته می شدند ، مشروطیت انقلابی ایران نشان دهنده مشروطیت انقلابی مثبت و دولت دموکراتیک است.