colonial roots of the persian gulf sheikhdoms' action in front of the imposed war

Evaluating the role of some western-affiliated factors in the imposed war, especially the colonial identities of the persian gulf, in the formation and continuation of this war, reflects the inadequacies caused by the british colonial heritage in the periphery of iran. the slogan of independence from the east and the west and the sheiks' reaction to the persian gulf region showed their reliance on supra-regional powers. the formation background of these colonial identities back to the weakness of the central authorities of the islamic world in the 19 ad/13 ah century. therefore, the survival continuity of these sheikhdoms formed based on the weak conditions of the islamic world depends on the continuation of the same conditions. it is the behaviorology principle of some of iran's neighbors in response to the independence and freedom slogans of the islamic revolution. hence, the behavior and performance of the persian gulf sheikhdoms during the imposed war indicated their connection with western colonialism. by examining historical documents, library studies, and analytical methods, the present study aimed to answer the fundamental question of ‘what role did the colonial identity of the persian gulf sheikhdoms play in their behavior and action in the front of the imposed war?’ the requirements arising from the colonial conditions in the contract of 1820 ad / 1235 ah, the continued formation of affiliated sheikhdoms, including kuwait, in iraq's relationship with the persian gulf, the sheikhdoms' economic and political dependence on western nations played a decisive role in their policy toward the imposed war. these colonial conditions caused these sheikhdoms, with the direct and indirect support of saddam hussein, to practically expand the scope of conflict and insecurity in the persian gulf region.

ریشه‌های استعماری جنگ تحمیلی هشت ساله علیه ایران«رفتار و عملکرد شیخ نشین‌های خلیج فارس»

بررسی نقش برخی عوامل وابسته به غرب در جنگ تحمیلی و به خصوص نقش و جایگاه هویت‌های استعماری حوزه خلیج ‌فارس در بروز و تداوم این جنگ، بازگو کننده نارسایی‌های ناشی از میراث استعماری انگلستان در حوزه پیرامونی ایران است. شعار استقلال از شرق و غرب و واکنش شیوخ منطقه خلیج‌ فارس نشان دهنده میزان اتکای آن‌ها به قدرت‌های فرامنطقه‌ای بود. بسترهای شکل‌گیری این هویت‌های استعماری به دوران ضعف قدرت‌های محوری جهان اسلام در سده 13ق/19م. باز می‌گردد و از این رو، لزوما تداوم حیات این شیخ‌نشین‌ها که بر اساس شرایط ضعف جهان اسلام شکل گرفته اند، به تداوم همان شرایط بستگی دارد. این مبنای رفتارشناسی برخی همسایگان ایران در قبال شعارهای استقلال و آزادی انقلاب اسلامی است. از این رو، رفتار و عملکرد شیخ‌نشین‌های خلیج‌ فارس در طول جنگ تحمیلی گویای پیوند آنها با استعمار غربی بود. این مقاله با بررسی اسناد تاریخی و بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و روش تحلیلی به دنبال پاسخ به این پرسش اساسی است که هویت استعماری شیخ‌نشین‌های خلیج‌ فارس چه نقشی در رفتار و کنش آنها در قبال جنگ تحمیلی داشته است؟ به هر رو، مقتضیات ناشی از شرایط استعماری که ریشه در قرارداد 1235ق/1820م. و مکمل‌های آن و در ادامه شکل‌گیری شیخ‌نشین‌های وابسته، از جمله کویت در مسیر ارتباط عراق با خلیج فارس، و همزمان وابستگی اقتصادی و سیاسی شیخ‌نشین‌ها به دول غرب نقش تعیین‌کننده‌ای در سیاست آنان در قبال جنگ تحمیلی داشته است. این شرایط استعماری سبب شد این شیخ‌نشین‌ها با حمایت مستقیم و غیر مستقیم از صدام حسین عملاً به گسترش دامنه جنگ و ناامنی در منطقه خلیج فارس بپردازند.