elucidation of pattern of people's participation in economic support and providing manpower in the context of the imposed war and western sanctions

Any political unit's development, strength, and subsistence, especially in critical situations, rely on people's participation and social resources. similarly, in costly and threatening crises like war, reliance on the masses and their responsibility leads to social advancement and solutions to state problems. the main question of the present article is ‘whether popular participation in the imposed war and western sanctions could be a pattern for solving the country's future problems?’ people's presence and participation have been of most crucial factors of victory, persistence, and maintenance of the islamic revolution of iran. the findings declare that although we can find examples of this kind of national partnership in some nations, iranians' successful model of unity and participation during the eight years of unequal war and sanctions is unique. using this model can lead to the solidarity of the government and nation in rapid development and ensure the country's progress in the future. the study employs a library-research method for data collection in a descriptive-analytical approach.

الگوی مردمی در پشتیبانی اقتصادی و تأمین نیروی انسانی در شرایط جنگ تحمیلی و تحریم‌های غرب

توسعه، قدرت و ادامه حیات هر واحد سیاسی به‌ویژه در شرایط بحرانی به مشارکت مردمی و سرمایه‌های اجتماعی متکی‌ می‌باشد. در بحران‌های پرهزینه و تهدیدکننده‌ای چون جنگ نیز اعتماد به توده‌های مردمی و مسئولیت‌پذیری آن‌ها موجب اعتلای اجتماعی و حل مسائل سرزمینی شده است. در واقع سوال اصلی مقاله این است که آیا مشارکت‌های مردمی در شرایط جنگ تحمیلی و تحریم‌های غرب،‌ می‌تواند الگو و مدلی جهت حل مسائل آتی کشور باشد؟ واقعیت این است که حضور و مشارکت مسئولانه مردم، از مهم‌ترین عناصر پیروزی، تداوم و حفظ انقلاب اسلامی ایران بوده‌ است. یافته‌ها، نشان می‌دهد هرچند در تاریخ برخی ملل می‌توان نمونه‌هایی از این نوع مشارکت‌های ملی را یافت؛ اما الگوی موفق اتحاد و مشارکت مردم ایران طی هشت سال جنگ نابرابر و شرایط تحریمی، نمونه‌ای منحصر به ‌فرد در استفاده از ظرفیت‌های مردمی و سرمایه‌های اجتماعی در عرصه اداری کشور و مناسبات بین‌الملل است که استفاده از این تجربه و تحلیل دقیق آن می‌تواند منجر به همبستگی دولت و ملت در توسعه پرشتاب کشور با اهمیت بخشی شایسته به مشارکت‌های مردمی شود و پیشرفت کشور را در آینده فراهم آورد. در این تحقیق با توجه به ماهیت موضوع مورد مطالعه، گردآوری اطلاعات با استفاده از روش کتابخانه‌ای و به صورت تحلیلی توصیفی انجام گرفته است.