quiddity and position of religion inspiration in theories of international relations with emphasis on the islamic revolution

Theories of international relations can be divided according to objective and non-objective matters in understanding international relations. fundamental theories such as realism and liberalism consider affairs neutral in understanding international politics, independent of intangible values’ role. they do not place intangibles such as religion, culture, and norms in understanding global affairs. in contrast, non-fundamental or constructive theories such as normative and critical see things as value-oriented in international relations and do not consider international realities as separate from intangible values and affairs. in contrast to the fundamental theories that focus only on beings and non-beings, these theories emphasize the do’s and don’ts and reasons in international relations, which are not presumed but can be changed. thirdly, some views ignore the role of religion in international relations, becoming more prominent with the islamic revolution. they seek to return to the lost turning point, called the inspiration of religion. in this inspiration, in addition to the do’s and don’ts, the beings and nonbeings are emphasized. the present study aimed to examine the nature and the place of religion in theories of international relations. in this regard, religion’s inspiration started with the islamic revolution and emphasized issues such as; religious identity, religious value, religious norm, religion, political system, human nature, and the human condition in the society optimism. the research method is descriptive-analytical, and its theoretical framework is trans-theoretical.

چیستی و جایگاه رهیافت دین در نظریه‌های روابط بین‌الملل با تاکید بر انقلاب‌اسلامی

نظریه‌های روابط بین‌المل را می‌توان با توجه به نقش امور عینی و امور غیر عینی در فهم روابط بین‌الملل تقسیم کرد. نظریه‌های بنیادی مانند رئالیسم و لیبرالیسم امور را در درک سیاست بین‌الملل خنثی و فارغ از نقش ارزش‌های غیر عینی می‌دانند و برای نامحسوسات مانند دین، فرهنگ و هنجارها نقشی در فهم امور بین‌الملل قائل نیستند. در مقابل نظریه‌های غیر بنیادی یا سازنده مانند هنجاری و انتقادی امور را در روابط بین‌الملل ارزش محور می‌بینند و درک واقعیت‌های بین‌الملل را جدا از ارزش‌ها و امور نامحسوس نمی‌دانند. این دسته از نظریه‌ها در مقابل نظریه‌های بنیادی که صرفاً به هست‌ها و نیست‌ها توجه می‌کنند به بایدها و نباید و چرایی را در روابط بین‌الملل مورد تاکید قرار می‌دهند که مفروض نیستند، بلکه قابل تغییر و تحول هستند. وجه سوم نظریه‌هایی نیز وجود دارد که بر نادیده گرفتن نقش دین در امور در روابط بین‌الملل می‌پردازند که با انقلاب اسلامی این نقش پررنگ‌تر می شود و خواهان بازگشت به نقطه عطفی گمشده است که می‌توان آن را «رهیافت دین» نامید. در این رهیافت علاوه بر اینکه بر «بایدها» و «نبایدها» توجه می‌شود، بر «هست‌ها» و «نیست‌ها» نیز تاکید دارد. مقاله در پی بررسی چیستی و جایگاه رهیافت دین در نظریه‌های روابط بین‌الملل است که در نتیجه می‌توان گفت؛ رهیافت دین با انقلاب اسلامی شروع شده است و بر مواردی از جمله؛ هویت دینی، ارزش دینی، هنجار دینی و نظام سیاسی دینی، سرشت انسان و به وضعیت انسان در اجتماع خوشبین بوده و تاکید دارد. روش تحقیق توصیفیتحلیلی می‌باشد و چارچوب نظری آن فرانظریه است.